"Cinsel saldırıya maruz bırakıldım..."“I was exposed to sexual assault...”"تعرضت لاعتداء جنسي"«من مورد آزار جنسی قرار گرفتم...»"Tundkariya zayendî li min hate kirin..."
Cinsel şiddet veya cinsel saldırı “bazı insanların, bazı sebeplerle” maruz kalabileceği bir şiddet değildir. Cinsel saldırı her bireye yönelik gerçekleşebilir; şiddete maruz bırakılan kişinin özellikleri, davranışlarıyla açıklanamaz.
Cinsel şiddet veya cinsel saldırının faili; sevdiğimiz bir yakınımız veya sadece tanıdığımız biri olabileceği gibi, bir yabancı da olabilir. Failden bize yönelen şiddet; tecavüz, tecavüz girişimi, cinsel taciz, istenmeyen temas içeren dokunuşlar veya istenmeyen cinsel davranışlara zorlama gibi farklı yollarla gerçekleşebilir. Zorlama; her zaman fiziksel saldırı veya penetrasyon (organ veya bir cismin bedene girişi) içermeyebilir. İlaç, alkol, uyuşturucu madde, tehdit, şantaj vb. gibi yöntemlerle ile kişinin direnci kırılarak da gerçekleşebilir.
Cinsel saldırı ne şekilde gerçekleşirse gerçekleşsin bizim hatamız değildir! Cinsel saldırı içeren davranış failin seçimidir, failin hatasıdır; suçtur ve cezası vardır.
Cinsel saldırı sırasında verdiğimiz tepki her ne olursa olsun, o anda kendimiz için seçtiğimiz en doğru tepkidir (Buna tepkisiz kalmak da dahil). Şiddet sırasında ve sonrasında verdiğimiz tüm kararların güvenliğimizle ve koşullarımızla ilgisi vardır. Cinsel saldırı sonrasında da ilk önceliğimiz yine kendi güvenliğimiz olmalıdır. Öncelikle bedensel ve ruhsal olarak güvende olacağımız bir yere gitmek doğru bir seçim olabilir. Acil destek numaralarına buradan ulaşabilirsiniz.
Cinsel saldırı/cinsel şiddet sırasında veya sonrasında, bir takım olumsuz etkileri yaşamamız çok mümkündür. Ruhsal travmaya sebep olabilecek yaşantıların en bilinenleri arasında cinsel istismar ve cinsel şiddet eylemleri vardır. Fakat unutmayalım ki travma kişisel bir deneyimdir; travmatik bir olay yaşayan her birey ruhsal travma geliştirmeyebilir. Kişisel sınırlarımız bir başkası tarafından ihlal edildiğinde; failin cezalandırılması, kendimizi iyi ve güvende hissetmek, yaşadığımız olayın adını koymak ve/veya yaşadığımız olayı unutmak gibi pek çok farklı ihtiyacımız olabilir. Şiddet sonrası hissedilen duygular ve ihtiyaçlar kişiden kişiye farklılık gösterebilir.
Şikayetçi olmamak kesinlikle suçlu olduğumuz ya da maruz bırakıldığımız şiddetin gerçek olmadığı anlamına gelmez. Cinsel saldırı sonrası adaletin yerini bulması, sadece failin cezalandırılması demek değildir. Adalet, bizim ihtiyaç duyduğumuz desteğe erişebilmemiz ve şiddetten sonra şifa bulmamız, güçlenmemiz demektir. Cinsel şiddetten hayatta kalanlara inanıyoruz; yalnız değiliz…
Sexual violence or sexual assault is not a kind of violence that “people are subjected for a reason.” Anyone can be sexually assaulted—it cannot be explained by the characteristics or the behaviors of the person who has been subjected to violence.
The perpetrator of sexual violence or sexual assault might be a person we love, or someone we just know, or a complete stranger. Violence directed towards us by the perpetrator can take place in many different ways, such as rape, attempted rape, sexual harassment, unwanted contact, or coercion (forcing you to do something) into unwanted sexual behavior. Coercion might not always involve physical assault or penetration (inserting an organ or an object into the body). It can also occur by breaking the resistance of the person with methods like drugs, alcohol, medication, threats, blackmail, etc.
No matter how the sexual assault occurs, it is not our fault! The sexual assault is the choice of the perpetrator—it is the fault of the perpetrator; it is a criminal offence which carries a criminal penalty.
Whatever reaction we have during sexual assault, it is the most right response for ourselves at that moment (and this includes being unresponsive). All the decisions we make during and after violence are related to our safety and the circumstances. Our first priority after sexual assault should be our own safety. First of all, it may be the right choice to go to a place where we will be physically and spiritually safe. You can find the phone numbers of the emergency support services here.
During or following sexual assault/sexual violence, it is not unusual for us to experience negative effects. Sexual abuse and of sexual violence are some of the most well known experiences that can cause psychological trauma. However, we should keep in mind that trauma is a personal experience; not every individual who experiences a traumatic incident will suffer from psychological trauma, or will experience trauma in the same way. When someone else violates our personal boundaries, we may experience many different needs and desires, such as to punish the perpetrator, to feel good and safe, to directly confront the incident we experienced, and/or to deny it happened. The needs and emotions felt after the violence may differ from person to person.
Not filing a complaint does not mean that we are guilty or that the violence we were subjected to is not real. Ensuring justice after sexual assault does not only mean punishing the perpetrator. Justice means that we can access the support we need and find healing and empowerment after violence. We believe in survivors of sexual violence; we are not alone
العنف الجنسي أو الاعتداء الجنسي ليس نوعًا من العنف الذي "قد يتعرض له بعض الأشخاص لسبب ما". يمكن أن يحدث الاعتداء الجنسي ضد أي فرد؛ لا يمكن تفسير خصائص الشخص الذي يتعرض للعنف من خلال سلوكه.
مرتكب العنف الجنسي أو الاعتداء الجنسي؛ يمكن أن يكون شخصًا نحبوه أو شخصًا نعرفه للتو، أو شخصًا غريبًا. العنف الموجه إلينا من قبل الجاني يمكن أن يحدث بطرق مختلفة، مثل الاغتصاب أو محاولة الاغتصاب أو التحرش الجنسي أو الاتصال غير المرغوب فيه أو الإكراه على سلوك جنسي غير مرغوب فيه. القوة؛ قد لا تنطوي دائمًا على اعتداء جسدي أو اختراق (دخول عضو أو شيء إلى الجسم). يمكن أن يحدث أيضًا عن طريق كسر مقاومة الشخص بأساليب مثل المخدرات والكحول والأدوية والتهديدات والابتزاز وما إلى ذلك.
بغض النظر عن كيفية حدوث الاعتداء الجنسي، فهذا ليس خطأنا! السلوك الذي ينطوي على اعتداء جنسي هو اختيار الجاني، وهو خطأ الجاني؛ إنها جريمة ولها عقوبة.
مهما كان رد الفعل الذي نعطيه أثناء الاعتداء الجنسي، فهو الرد الصحيح الذي نختاره لأنفسنا في تلك اللحظة (بما في ذلك عدم الاستجابة لهذا الاعتداء). جميع القرارات التي نتخذها أثناء وبعد العنف تتعلق بسلامتنا وظروفنا. يجب أن تكون سلامتنا أولويتنا الأولى بعد الاعتداء الجنسي. بالدرجة الأولى، قد يكون الخيار الصحيح هو الذهاب إلى مكان نكون فيه بأمان جسديًا وروحيًا. يمكنك الوصول إلى أرقام دعم الطوارئ هنا.
أثناء أو بعد الاعتداء الجنسي / العنف الجنسي، من الممكن جدًا أن نشهد بعض الآثار السلبية. من بين أكثر التجارب المعروفة التي يمكن أن تسبب صدمة نفسية الاعتداء الجنسي وأعمال العنف الجنسي. لكن دعونا لا ننسى أن الصدمة هي تجربة شخصية وليس كل فرد تعرض لحدث صادم قد يصاب بصدمة نفسية. عندما ينتهك شخص آخر حدودنا الشخصية؛ قد يكون لدينا العديد من الاحتياجات المختلفة مثل معاقبة الجاني، والشعور بالسعادة والأمان، وتعريف الحدث الذي مررنا به و / أو نسيان الحدث الذي مررنا به. قد تختلف المشاعر والاحتياجات التي يشعر بها الشخص بعد العنف من أي شخص لآخر.
لا يعني عدم الشكوى أننا مذنبون أو أن العنف الذي تعرضنا له ليس حقيقيًا. إن تحقيق العدالة بعد الاعتداء الجنسي لا يعني فقط معاقبة الجاني. العدالة تعني أنه يمكننا الوصول إلى الدعم الذي نحتاجه وإيجاد الشفاء والتمكين بعد العنف. نحن نؤمن بالناجين من العنف الجنسي. ونحن لسنا وحدنا…
خشونت جنسی و تجاوز جنسی، شکلی از خشونت که «برخی از افراد بنا به یکسری از دلایل در معرض آن قرار می‌گیرند» نیست؛ هر فردی ممکن است مورد تعرض جنسی قرار بگیرد و نمی‌توان آن را بر اساس ویژگی‌ها یا رفتار فرد بازمانده تعریف کرد.
فردی که مرتکب خشونت یا تعرض جنسی می‌شود ممکن است کسی باشد که او را دوست داریم یا صرفا او را می‌شناسیم یا ممکن است کاملا غریبه باشد. خشونتی که از جانب فرد نسبت به ما اعمال می‌شود، ممکن است به روش‌های مختلفی از جمله تجاوز، اقدام به تجاوز، آزار جنسی، لمس ناخواسته یا اجبار به انجام عمل جنسی ناخواسته، باشد. اعمال زور و اجبار ممکن است همواره شامل تعرض فیزیکی نباشد. این اعمال زور ممکن است از طریق شکاندن مقاومت فرد از روش‌هایی چون مواد مخدر، الکل، دارو، تهدید، باج گیری و... رخ دهد.
اهمیتی ندارد که تعرض جنسی چگونه رخ داده، (در هر صورت) تقصیر ما نیست ! تعرض جنسی ماحصل انتخاب فرد مرتکب است و تنها تقصیر او است؛ تعرض جنسی، جرمی کیفری بوده که پیگرد و مجازات کیفری هم دارد.
هر واکنشی که در طی تعرض جنسی داشته باشیم، بهترین واکنش برای خودمان در آن لحظه است (و این شامل عدم واکنش هم می‌شود). تمام تصمیماتی که طی تجربه کردن خشونت یا پس از آن می‌گیریم مرتبط با امنیت و موقعیت خودمان است. پس از مورد آزار جنسی قرارگرفتن، اولویت اول ما باید امنیت خودمان باشد. پیش از هر چیزی، اینکه به جایی برویم که از لحاظ جسمی و روحی در امان باشیم، ممکن است انتخاب درستی باشد. شماره تلفن‌های خدمات پشتیبانی اضطراری را می‌توانید در اینجا بیایید.
غیرمعمول نیست که در طی خشونت جنسی یا پس از آن، اثرات منفی آن را تجربه کنیم. آزار جنسی یا خشونت جنسی از جمله شناخته‌شده‌ترین تجربیاتی است که می‌تواند منجر به ترامای روانی شود. به هر حال، ما باید به یاد داشته باشیم که تراما، تجربه‌ای شخصی است؛ هر کسی که حادثه‌ای تراماتیک را تجربه می‌کند، الزاما از ترامای روانی رنج نخواهد برد یا به شیوه‌ای یکسان تراما را تجربه نخواهد کرد. هنگامی که فرد دیگری مرزهای شخصی ما را زیر پا می‌گذارد، ممکن است نیازها و خواسته‌های مختلفی داشته باشیم، مثل نیاز به مجازات فرد مرتکب شده، نیاز به احساسات خوب و در امان بودن، نیاز به بازگو کردن مستقیم آنچه که تجربه شده و یا نیاز به فراموشی و انکار کردن آنچه که اتفاق افتاده است. احساسات و نیازهای حس شده پس از تجربه کردن خشونت ممکن است فرد به فرد متفاوت باشد.
* شکایت نکردن به این معنا نیست که ما گناهکاریم یا خشونتی که در معرض آن قرارگرفته‌ایم واقعی نیست. تحقق عدالت پس از تعرض جنسی تنها به معنای مجازات فرد مرتکب شده نیست. تحقق عدالت به این معنا است که بتوانیم به حمایتی که نیاز داریم دسترسی داشته باشیم و پس از خشونت بهبود پیدا کرده و توانمند شویم. ما به بازماندگان باور داریم؛ ما تنها نیستیم …
Tundkariya zayendî yan jî êrîşa cinsî ne ew cure tundkariye ku ‘ji ber hin sedeman li hin mirovan were kirin’. Dibe ku li her mirovî bê kirin. Nabe ev tişt bi taybetmendiyên kesa tundkariyê li hatiye kirin, bi liv û tevgerên wê bê nirxandin.
Dibe faîlê tundkariya zayendî yan jî erîşa zayendî xizmeke te be yan jî nas û dosteke te be ku tu jê hezdikî. An jî dibe nenaskirî be. Tundkarî, dibe ku bi rêya tecawizkirinê, hewldana tecawizkirinê, tacîza cinsî, temasên nayên xwestin an jî liv û tevgerên cinsî yên nayên xwestin pêk were. Zordayîn, dibe her car ne bi rêya êrîşa laşî an jî penetrasyonê (organ an jî cismekî bixin laşî) be. Dibe ku bi dana derman, alkol, madeyên hişbir, gefxwarin, şantaj û yên din pêk were û nehêle ew kes li ber xwe bide.
Êrîşa zayendî her bi çi rêyê pêk hatibe jî, ev ne xeteya te ye! Faîl bi xwe biryara tundkariya zayendî dide û pêk tîne. Ev xetaya faîlî bi xwe ye; sûc e û cezayê vî sûcî heye.
Berteka ku te di dema êrîşa cinsî de nîşan daye bi çi şêweyî dibe bila bibe, ew berteka herî rast a te ji bo xwe hilbijartiye (dibe ku tu ti tiştekî nekî). Hemû biryarên ku te di dema tundkariyê de û piştî wê dane, bi ewlehiya te û bi wan şert û mercên te re têkildar in. Piştî êrîşa cinsî jî divê tu di serî de li ewlehiya xwe bifikirî. Beriya her tiştî divê tu biçî cihekî ewle ku tu bikaribî xwe li wir biparêze. Ji bo jimareyên piştgiriya lezgîn, bitikîne.
Dibe e ku hin bandorên neyênî yên êrîşa zayendi/tundkariya zayendî li te bibin. Istismara zayendî û tundkariya zayendî dihêlin ku trawmaya dêrûnî bi mirovan re çêbibe. Lê divê em ji bîr nekin ku trawma tecrubeyeke şexsî ye; dibe ku trawmaya derûnî bi herkesi re çênebe. Dema hinek kes sînorên te yên şexsî derbas dikin, dibe ku tu bixwazî fail werin cezakirin, di encama vê de dibe ku tu xwe baş his bikî û di nava ewlehiyê de bibînî, navekî li bûyerê deynî û/an jî wê bûyerê ji bîr bikî. Bandora van hest û pêdiviyên ku piştî tundkariyê derdikevin holê, li her kesî cida cida tên dîtin.
Ger tu gilî nekî ev nayê wê wateyê ku tu sûcdar î an jî tundkariya li te hatiye kirin, ne rast e. Edaleta piştî êrîşa zayendî, ne tenê bi cezakirina faîlî pêk tê. Edalet ew tişt e ku, tu piştgiriya wi te re pêwîst bidest bixî û piştî tundkariyê şîfayê bibînî û xurt bibî. Baweriya me bi wan kesan tê ku piştî êrîşa zayendî filitîne; hûn ne bi tenê ne…
SeçeneklerimMy Options خياراتيگزینه‌های منTercîhên min
Şiddete maruz bırakılmak; beklenmeyen ve olağan dışı bir durumdur. Şiddet sonrasında yaşadığımız kafa karışıklığı; ne yapacağını bilememek doğaldır. Yaşadığımız cinsel saldırı sonrası yalnız ve ya çaresiz değiliz. Kendi sürecimizde, kendi ihtiyacımıza dair birçok destek mekanizmasını oluşturabilir ya da oluşturabilmek için destek isteyebiliriz. Öz-yardım adımları ve yakınlarımızdan alacağımız desteğin yanı sıra; tıbbi destek almak, psikolojik destek almak, şiddeti bildirmek gibi haklarımız olan hizmetleri de içeren çeşitli seçenekleri değerlendirebiliriz.
Cinsel şiddet sonrası aşağıdaki yollar izlenebilir:
Kendine inanmak: Cinsel şiddetten hayatta kalanlar olarak, hem ‘bir daha yaşanmaması için’ olup biteni anlamlandırma ihtiyacından, hem de toplumda yerleşmiş olan yanlış inanışların etkisiyle kendimizden şüphe etme, kendimizi suçlama ve sorumlu tutma eğilimimiz olabilir. Bu, maruz bırakıldığımız şiddeti inkar etmemize neden olabilir. Bu şekilde hissettiğimiz zaman şiddetin sorumlusunun hiçbir koşulda kendimiz olmadığını ve asla şiddeti hak etmediğimizi sık sık kendimize hatırlatabiliriz. Bazen yakınlarımızdan bile beklediğimiz desteği bulamadığımız durumlar olabilir, ama bu yaşadığımız olayın şiddet olmadığı ya da bizim suçumuz olduğu manasına gelmez. Her bireyin şiddet sonrası yaşadığı duygular, bu duyguları ifade etme biçimi ve bu duygularla başa çıkma yöntemi farklıdır. Tepkilerimiz ve davranışlarımız insanların bize inanması ya da inanmamasının kriteri olamaz. Önemli olan bizim kendimize inanmamız ve yaşadığımız durumu şiddet olarak tanımlamamızdır.
Güvendiğin biriyle paylaşmak: Yaşadığımız şiddeti güvendiğimiz birine anlatmak ve destek istemek mümkün. Bu kişi bir yakınımız veya bir meslek uzmanı olabilir. Paylaşmanın kendisi bizi duygusal olarak destekleyecek bir durumdur. Şiddet sonrası yaşadığımız süreç tek başımıza taşımamız ya da baş etmemiz gereken bir yük değil. Yaşadıklarımızın anlatmak istediğimiz kadarını seçtiğimiz kişi(ler) ile paylaşabiliriz. Sadece dinlemesi, tavsiye sunması, bize eşlik etmesi veya başka bir ihtiyacımıza destek olması gibi farklı taleplerde bulunabiliriz. Güvendiğimiz kişilerin kim olabileceğini en iyi biz belirleriz.
Sağlık desteği almak: Şiddet sonrası sağlık muayenesinden geçmek, fiziksel bir yaralanma olsa da olmasa da destekleyicidir. Farkında olmadığımız bir darbe veya iç yaralanma, cinsel yolla bulaşan bir enfeksiyon, istenmeyen gebelik vb. durumların tespit edilerek zamanında müdahale edilmesi veya iyileştirilmesi sağlanabilir. Fiziksel muayenenin yanı sıra ruhsal değerlendirme de son derece önemlidir. Ayrıca sağlık kurumu, şiddeti bildirmek konusunda henüz karar vermemiş olsak bile, bir takım delillerin zamanında toplanmasını ve belgelenmesini mümkün kılabilir. Her durumda önceliğimiz kendi sağlığımızdır.
Şiddeti bildirmek: Cinsel şiddet bizim suçumuz değildir. Failin hatasıdır ve failin suçudur. Cinsel saldırıya maruz bırakıldıysak şikayetçi olmak en temel hakkımızdır. Cinsel şiddet sonrası yalnız değiliz, utanması ve saklanması gereken biz değiliz. Türkiye’de hayatta kalanları desteklemekle yükümlü kurumlar ve işini doğru yapan meslek uzmanları bulunuyor. Türkiye’de hayatta kalanları destekleyen güçlü bir sivil toplum, sosyal medya ve kamuoyu var. Yasal süreç nasıl gelişirse gelişsin, adalet aramanın kendisi de yıpratıcı olabilmesine rağmen güçlendirici bir süreç olabilir.
Destekleyici danışmanlık: Yukarıdaki tüm maddelerden bağımsız olarak; cinsel şiddet veya saldırının üzerimizdeki olumsuz etkileri ile başa çıkma becerilerini geliştirebilmek için bir uzmandan destek almak, tahminimizden fazla destekleyici olabilir. Bizi zorlayıcı duygu değişimleri, bize şiddeti hatırlatan uyarıcılar, geri dönüşler, travma sonrası stres bozukluğu, depresyon gibi travmatik etkiler yaşayabiliriz. Cinsel şiddet gibi travmatik olabilecek bir deneyim sonrası şifa bulma yolumuzda bizi yargılamayan, güvenebileceğimiz ve cinsel şiddet konusunda deneyimli uzmanlardan psikolojik danışmanlık ve terapi desteği almamız önemlidir.
Farklı seçenekleri araştırmak: Şiddet sonrası şifa bulma süreci düz bir süreç değildir, inişli çıkışlıdır. Bazen kısa, bazen uzun sürebilir; çıkışlar kadar inişler de gerekebilir. Elbette sürekli güçlü kalmaya çalışmak zorunda değiliz. Ve yeniden hatırlayalım; yalnız değiliz. Biz farkında olmasak bile, bize destek sağlayacak farklı alternatifler de bulunabilir. Bunları araştırmak, nelerin bize iyi geldiğini keşfetmemize ve güçlenmemize yardımcı olabilir. Örneğin yasal şikayette bulunmak istemiyorsak, anonim kalabilecek bildirim seçeneklerini araştırabiliriz (Harrasmap haritası, sivil toplum kuruluşlarının raporladığı çalışmalar vb.). Bunun yanı sıra; kendi kendimize uygulayabileceğimiz öz-yardım seçenekleri ve egzersizler denemek, dayanışma içeren etkinliklere katılmak, bize iyi geldiğini düşündüğümüz sosyal ilişkiler yürütmek; farklı destek ve dayanışma biçimleri, çalışmak istediğimiz bir iş, çeşitli spor ve sanat aktiviteleri, bir ünlünün hayat hikayesinden destek almak, öz-savunma seçenekleri gibi bir çok sağaltıcı aktivite de mümkün.
Being subjected to violence is an unexpected and unusual situation. Confusion, not knowing what to do, after violence is natural. We are not alone or helpless in case of sexual assault. In our own circumstances, we can form many support mechanisms for our needs, or ask for support in order to form them. In addition to the self-help steps and the support we receive from our friends and acquaintances, we can consider a variety of options, including services we can enjoy as a right such as medical support, psychological support, and reporting the incident of violence to the authorities.
Following sexual violence, there are things that we can do:
Believing in ourselves: As survivors of sexual violence, we may opt to doubt ourselves, blame ourselves and hold ourselves accountable in order to to make sense of what is going on, or to “not let it happen again” , or because of the influence of false beliefs in the society (“the stereotypical and expected behaviors” attributed to the persons who are subjected to sexual violence etc.). This can lead us to deny the violence we have been subjected to. When we feel this way, we can often remind ourselves that we are not responsible for the violence under any circumstances and that we never deserve the violence. The fact that we sometimes cannot find the support we expect even from our family does not mean that what we are experiencing is not in fact a violence or it is our fault. The emotions felt by each person after violence, the way of expressing these feelings and the method of dealing with these are different. Our reactions and behaviors cannot be the criteria for the persons in believing us. It is important that we believe in ourselves and define the event we experienced as the violence.
Telling someone you trust: It is possible to disclose the violence we experienced to someone we trust and ask for their support. This person can be a relative or a professional. The act of sharing itself will help support us emotionally. The process we experience after violence is not a burden we have to carry or deal with alone. We can share the knowledge to the extent we want with the person(s) we choose. We can request that they just listen, or give us advice, or, accompany us, or support us in any other way we choose. We can best identify who can be the persons we trust. Sharing with someone you trust.
Receiving healthcare support: Undergoing a post-violence medical examination is supportive, whether there is a physical injury or not. The situations such as battery, internal injury, sexually transmitted diseases, unwanted pregnancy, etc. that we are not aware of can be identified, prevented or cured on time. Psychological evaluation and physical examination are both extremely important. In addition, the healthcare institution like hospitals can ensure the collection and documentation of evidence in a timely manner, even if we have not yet decided to report violence to the police or other authorities. In every situation, we must make our own health a priority.
Reporting the violence: Sexual violence is not our fault. It is the fault and crime of the perpetrator. If we have been subjected to sexual assault, it is our most fundamental right to file a formal complaint. After sexual violence, we are not alone; we are not the ones who should feel ashamed and have to hide. There are institutions obliged to provide support and there are professionals providing right services for the survivors in Turkey. In Turkey, there is strong civil society, social media, and public opinion support for survivors. Regardless of how the legal process develops, seeking justice can be an empowering process, even though it may occasionally also feel frustrating.
Supportive counseling: Getting a professional support to improve the skills to cope with the negative effects of sexual violence or assault on us can be more supportive than we think. We may experience trauma as shown in strong emotional changes, unrelated stimuli triggering memories of the violence, flashbacks, post-traumatic stress disorder, and depression. In our way of healing after a traumatic experience such as sexual violence, it is important that we get psychological counseling and therapy support from experts who will not judge us, whom we can trust, and who are experienced dealing with cases of sexual violence.
Exploring different options: The process of healing after violence is not a straight-line process, rather one that fluctuates. Sometimes it can be short, sometimes long; there are the ups as well as the downs. Of course, we do not have to try to be strong all the time. We should also remember again that we are not alone. Even if we are not aware of it, there may be different alternatives to support us. Exploring the options can help us discover what is good for us and how to become stronger. For example, if we do not want to file a formal criminal complaint, we can investigate options for anonymous reporting (Harassment map: Harrasmap, studies and reports of NGOs, etc.). In addition, there are a variety of healing activities available to us such as using self-help resources and exercises that we can do by ourselves, participating in activities involving solidarity, engaging social relationships that we think are good for us, seeking out different forms of support, pursuing jobs we want, participating in various athletic and artistic activities, getting support from a celebrity’s life story, and learning self-defense.
التعرض للعنف؛ هي حالة غير متوقعة وغير اعتيادية. الارتباك الذي نشهده بعد العنف وأن لا تعرف ماذا كفعل هو أمر طبيعي. لسنا وحدنا ولسنا عاجزين بعد الاعتداء الجنسي الذي شهدناه. في مراحلنا الداخلنة الخاصة، يمكننا إنشاء العديد من آليات الدعم لاحتياجاتنا الخاصة أو يمكننا طلب الدعم من أجل إنشائها. بالإضافة إلى خطوات المساعدة الذاتية والدعم الذي سنحصل عليه من أقاربنا؛ يمكننا النظر في مجموعة متنوعة من الخيارات، بما في ذلك الخدمات التي لدينا الحق في تلقيها كالدعم الطبي والدعم النفسي والإبلاغ عن العنف.
يمكن اتباع الخطوات التالية بعد التعرض للعنف الجنسي:
الإيمان بالنفس: بصفتنا ناجين من العنف الجنسي، وبسبب الحاجة إلى فهم ما يحدث "خشية أن يحدث مرة أخرى" وبسبب المعتقدات الخاطئة في المجتمع فإننا قد نميل إلى الشك في أنفسنا، وإلقاء اللوم على أنفسنا، وتحميل أنفسنا المسؤولية. هذا يمكن أن يقودنا إلى إنكار العنف الذي تعرضنا له. عندما نحس بهذه الطريقة، يمكننا غالبًا تذكير أنفسنا بأننا لسنا المسؤولين عن العنف وأننا لا نستحق العنف أبدًا تحت أي ظرف من الظروف. في بعض الأحيان، توجد مواقف لا يمكننا فيها العثور على الدعم الذي نتوقعه حتى من أقاربنا، لكن هذا لا يعني أن الحادث الذي نمر به ليس عنفًا أو أنه خطأنا. تختلف المشاعر التي يمر بها كل فرد بعد العنف وطريقة التعبير عن هذه المشاعر وطريقة التعامل مع هذه المشاعر. ومهما يكن لا يمكن أن تكون ردود أفعالنا وسلوكنا معيارًا للناس لتصديقنا أو عدم تصديقنا. المهم هو أن نؤمن بأنفسنا ونعرّف الوضع الذي عشنا أو نعيش فيه على أنه عنف.
الإفصاح لشخص تثق به: من الممكن إبلاغ شخص نثق به عن العنف الذي نمر به وطلب الدعم منه. يمكن أن يكون هذا الشخص قريبًا أو متخصصًا مهنياً. عملية الإفصاح نفسها هي موقف سوف يدعمنا عاطفياً. إن عملية ما بعد العنف ليست عبئًا علينا أن نحمله أو نتعامل معه بمفردنا. يمكننا مشاركة ما اختبرناه بقدر ما نريد إخباره مع الشخص (الأشخاص) الذي نختاره. يمكننا القيام بطلبات مختلفة، مثل الاستماع فقط أو تقديم المشورة أو مرافقتنا أو دعم أي حاجة أخرى. نحن من نحدد أفضل الأشخاص الذين نثق بهم.
الحصول على الدعم الطبي: إجراء فحص طبي بعد العنف داعم، سواء كانت هناك إصابة جسدية أم لا. حيث يمكن الكشف عن ضربة أو إصابة داخلية أو عدوى تنتقل عن طريق الاتصال الجنسي أو حمل غير مرغوب فيه، إلخ. لسنا على علم بوقوعها والتدخل بها ومعالجتها في الوقت المناسب. إلى جانب الفحص الجسدي، يعد التقييم النفسي أيضًا مهمًا للغاية. بالإضافة إلى ذلك، يمكن للمؤسسة الصحية تمكين جمع وتوثيق بعض الأدلة في الوقت المناسب، حتى لو لم نقرر بعد الإبلاغ عن العنف. على أي حال، أولويتنا هي صحتنا.
الإبلاغ عن العنف: العنف الجنسي ليس ذنبنا. إنه خطأ الجاني وجرمه. إذا تعرضنا لاعتداء جنسي، فمن حقنا الأساسي تقديم شكوى. بعد العنف الجنسي، لسنا وحدنا، ولسنا من نخجل ونختبئ. في تركيا مؤسسات ملتزمة بدعم الناجين من العنف ويعمل فيها خبراء مختصين ومهنيين. في تركيا مجتمع مدني ووسائل تواصل اجتماعي وجمهورقوي يدعم الناجين. بغض النظر عن كيفية تطور المراحل القانونية، يمكن أن يكون السعي لتحقيق العدالة في حد ذاته عملية تبني القوة الذاتية، على الرغم من أنها قد تكون عملية مضنية.
الاستشارات الداعمة: بغض النظر عن جميع البنود المذكورة أعلاه؛ يمكن أن يكون طلب الدعم المهني لتحسين قدرتك على التعامل مع الآثار السلبية للعنف الجنسي أو الاعتداء الجنسي علينا أكثر دعمًا مما نعتقد. قد نعاني من آثار صادمة مثل التغيرات العاطفية الجبرية والمحفزات التي تذكرنا بالعنف والذكريات الماضية واضطراب ما بعد الصدمة والاكتئاب. ونحن في طريقنا للشفاء بعد تجربة مؤلمة مثل العنف الجنسي، من المهم أن نحصل على الإرشاد النفسي والدعم العلاجي من الخبراء الذين لا يحكمون علينا والذين لديهم خبرة في العنف الجنسي، ويمكننا الوثوق بهم.
استكشاف خيارات مختلفة: إن عملية الشفاء بعد العنف ليست عملية مباشرة، إنها متقلبة. في بعض الأحيان يمكن أن تكون قصيرة، وأحيانًا طويلة؛ قد تكون هناك مراحل هبوط ومراحل صعود. بالطبع، ليس علينا أن نحاول أن نبقى أقوياء طوال الوقت. ودعونا نتذكر مرة أخرى؛ نحن لسنا وحدنا. حتى لو لم نكن على علم بذلك، فقد تكون هناك بدائل مختلفة لدعمنا. يمكن أن يساعدنا البحث عنها في اكتشاف ما يصلح لنا وتنميته بشكل أقوى. على سبيل المثال، إذا كنا لا نريد تقديم شكوى قانونية، فيمكننا البحث في خيارات الإبلاغ بصفة مجهولة الهوية (خريطة Harrasmap، والدراسات التي تبلغ عنها المنظمات غير الحكومية، وما شابه ذلك). و أيضا يمكن تجربة خيارات وتمارين المساعدة الذاتية التي يمكننا تطبيقها على أنفسنا مثل المشاركة في الأنشطة التي تشمل التضامن، للحفاظ على العلاقات الاجتماعية التي نعتقد أنها مفيدة لنا؛ أشكال مختلفة من الدعم والتضامن، أوظيفة نريد أن نعمل بها، أنشطة رياضية وفنية متنوعة، أو الحصول على دعم من قصة حياة أحد المشاهير، وخيارات الدفاع عن النفس ممكنة أيضًا.
مورد خشونت قرار گرفتن، شرایطی غیرمعمول و غیرمنتظره است. سردرگمی و ندانستن اینکه چه باید کرد، پس از (تجربه کردن) خشونت، طبیعی است. ما در صورت مورد تعرض جنسی قرار گرفتن، تنها یا درمانده نیستیم. با توجه به موقعیت‌های خود، می‌توانیم ساز و کارهای حمایتی زیادی برای نیازهای خود تشکیل دهیم یا برای تشکیل آن درخواست کمک و حمایت کنیم. علاوه بر گام‌های خودیاری و حمایت‌هایی که از جانب دوستان و آشنایان دریافت می‌کنیم، می‌توانیم گزینه‌های مختلفی را هم در نظر بگیریم، از جمله خدماتی که می‌توانیم به عنوان یک حق از آن برخوردار شویم، مانند خدمات مربوط به حمایت پزشکی، حمایت روانی و گزارش حادثه‌ی خشونت به مقامات مربوطه.
مواردی که بعد ازخشونت جنسی می‌توانیم انجام بدهیم:
باور داشتن به خودمان: به عنوان بازماندگان خشونت جنسی، ممکن است تمایل داشته باشیم که به خود شک کنیم، خود را سرزنش کنیم و خود را مسئول (آنچه اتفاق افتاده) بدانیم، هم به این دلیل که آنچه اتفاق افتاده است را درک کرده و به خود بگوییم «دیگر نگذار اتفاق بی‌افتد!» و هم به دلیل انسانها وهم باورهای غلط که در جامعه جا افتاده است. این مسئله می‌تواند ما را به سمت انکار کردن خشونتی که در معرض آن قرار گرفته‌ایم سوق دهد. وقتی دچار چنین احساساتی شدیم، اغلب می‌توانیم به خود یادآوری کنیم که تحت هیچ شرایطی ما مسئول اعمال خشونت نبوده و هیچ وقت هم سزاوار خشونت نیستیم. واقعیتی که گاهی اوقات نمی‌توانیم حمایتی که انتظار داریم را حتی از جانب خانواده بیابیم، به این معنی نیست که خشونتی که ما تجربه کرده‌ایم واقعی نیست یا تقصیر ما است. احساساتی که هر فرد بعد از خشونت تجربه می‌کند، شیوه‌ی بیان و نحوه‌ی کنار آمدن با آن‌ها، متفاوت است. واکنش‌ها و رفتارهای ما نمی‌تواند ملاک سایرین برای باور کردن یا نکردن ما باشد. آنچه اهمیت دارد این است که ما به خود باور داشته باشیم و آنچه که تجربه کرده‌ایم را به عنوان خشونت بدانیم.
به کسی که اعتماد دارید بگویید: ممکن است خشونتی را که تجربه کرده‌ایم برای فردی که به او اعتماد داریم بازگو کرده و از او تقاضای حمایت کنیم. این فرد می‌تواند از نزدیکان (بستگان) یا فردی متخصص باشد. خود عمل بیان کردن و به اشتراک‌گذاری به حمایت عاطفی ما کمک خواهد کرد. رویه‌ی پس از خشونت، باری نیست که ما به تنهایی آن را به دوش بکشیم یا با آن دست و پنجه نرم کنیم. ما می‌توانیم اطلاعات مربوطه را تا هر اندازه که می‌خواهیم با فرد یا افرادی که انتخاب کرده‌ایم، به اشتراک بگذاریم. ما می‌توانیم از آن‌ها درخواست‌های متفاوتی داشته باشیم، مثلا اینکه صرفا گوش کنند یا به ما مشاوره دهند یا ما را همراهی کنند یا برای رفع نیازهای دیگر به ما کمک کنند. ما به بهترین نحو می‌توانیم تشخیص بدهیم که به چه افرادی اعتماد کنیم.
دریافت خدمات بهداشتی: معاینه شدن پس از خشونت، چه آسیب جسمی وارد شده باشد چه نه، امری حمایتی است. مواردی از قبیل ضربه، آسیب داخلی، بیماری‌های مقاربتی، بارداری ناخواسته و... که ما از آن آگاه نیستیم ممکن است به موقع شناسایی، پیشگیری و معالجه شود. هر دو مورد بررسی روانشناختی و معاینه‌ی پزشکی بسیار حائز اهمیت است. به علاوه، حتی اگر هنوز تصمیم به گزارش خشونت نداشته باشیم، موسسات مراقبت‌های بهداشتی ممکن است امکان جمع آوری و مستندسازی برخی از شواهد را به موقع فراهم کنند. در هر شرایطی ما باید سلامت خود را در اولویت قرار دهیم.
گزارش کردن خشونت: وقوع خشونت جنسی تقصیر ما نیست. تنها، تقصیر و جرمِ فرد مرتکب شده است. اگر ما در معرض تعرض جنسی قرار گرفته‌ایم، این حق اساسی ما است که شکایتی رسمی ارائه دهیم. ما، پس از خشونت جنسی، تنها نیستیم؛ ما آن کسی که باید احساس شرمندگی کند و پنهان شود، نیستیم. در ترکیه نهادهایی موظف به ارائه‌ی پشتیبانی در این زمینه و متخصصانی که خدمات مناسبی برای بازماندگان ارائه می‌دهند، موجود است. جامعه‌ی مدنی قوی، رسانه‌های جمعی و افکار عمومی در ترکیه از بازماندگان حمایت می‌کنند. صرف نظر از چگونگی روند قانونی، دادخواهی می‌تواند فرآیندی قدرت بخش باشد، اگرچه که به خودی خود ممکن است فرساینده هم باشد.
مشاوره‌ی حمایتی: دریافت حمایت تخصصی برای بهبود مهارت‌های مربوط به کنار آمدن با اثرات منفی خشونت یا تعرض جنسی، می‌تواند بسیار موثرتر از آنچه که فکرش را می‌کنیم باشد. ممکن است تغییرات خلقی قابل توجهی را تجربه کنیم؛ تریگر یا محرک‌هایی که خشونت را به ما یادآوری می‌کنند، فلاش بک‌ها (حافظه‌ی تکرار شونده‌ی غیرارادی)، اثرات آسیب‌زا مانند اختلال اضطراب پس از سانحه و افسردگی. حائز اهمیت است که ما از مشاوره‌ی روانشناسی و حمایت درمانی از جانب متخصصینی برخوردار باشیم که درزمینه خشونت جنسی تجربه داشته و ما را در مسیر بهبودی پس از یک تجربه‌ی آسیب‌زا مانند خشونت جنسی قضاوت نمی‌کنند.
بررسی گزینه‌های مختلف: روند بهبودی پس از خشونت یک روند مستقیم نیست، بلکه فراز و فرود دارد. گاهی اوقات ممکن است کوتاه مدت باشد، گاهی اوقات طولانی مدت. ممکن است فراز و فرودهایی نیز وجود داشته باشد. البته، ما نباید انتظار داشته باشیم که همواره قوی باشیم. ما باید همچنین به یاد داشته باشیم که تنها نیستیم. حتی اگر نسبت به آن آگاه نباشیم، باز ممکن است جایگزین‌های متعددی برای حمایت از ما وجود داشته باشد. بررسی گزینه‌ها می‌تواند به ما کمک کند تا پی‌ببریم که چه چیزی برای ما خوب است و اینکه چگونه توانمند بشویم. به عنوان مثال، اگر نمی‌خواهیم شکایت کنیم، می‌توانیم گزینه‌های گزارشی که می‌توانیم در آن ناشناس باقی بمانیم را بررسی کنیم (نفشه مطالعات, گزارش شده توسط سازمان های غیر دولتی و غیره). همچنین، انواع مختلفی از فعالیت‌هایی برای بهبود و درمان در دسترس ما هستند، مانند استفاده از منابع خودیاری که می‌توانیم به تنهایی انجام دهیم، شرکت در فعالیت‌هایی که شامل همکاری با سایرین است، مشغول کردن خود به روابطی اجتماعی که فکر می‌کنیم برای ما خوب است، جست‌وجوی اشکال مختلف حمایت، دنبال کردن مشاغلی که مطلوب ما است، شرکت در فعالیت‌های مختلف ورزشی و هنری، حمایت و الهام گرفتن از داستان زندگی یک شخص معروف و یادگیری دفاع شخصی.
Tundkarî rewşeke awarte ye û mirov ne li bendê ye ku bibe. Dibe ku piştî tundkariyê serê te tevlihev bibe; dibe ku tu nizabinî tê çi bikî, ev tiştekî asayî ye. Piştî êrîşa zayendî ya li te hatiye kirin, tu ne bi tenê yî û ne bêçare yî. Di pêvajoya xwe de tu dikarî ji bo pêdiviyên xwe gelek rêyên piştgiriyê saz bikî an jî ji bo sazkirina van rêyan tu dikarî piştgiriyî bixwazî. Li gel alîkariya ku tê bi xwe bikî, piştgiriya ku malbata te bide te; piştgriya tibî, piştgiriya psîkolojîk jî tu dikarî bixwazî her weha tu dikarî giliyê faîlî/an bikî. Tu dikarî van vebijarkan hilbijêrî:
Piştî tundkariya cinsî mirov dikare serî li van rêyan bide
Bixwe bawer be: Weke kesa ku ji ber tundkariya cinsî filitî ye, dibe ku him tu ji bo navekî li tundkariyê bikî û ‘ji bo careke din ew bûyer neqewime’ him jî ji ber baweriyên şaş ên di nava civakê de bicih bûne (kesên rastî tundkariya cinsî bûne ‘wiha dikin, liv û tevgerên wan wiha ne, divê wiha nekin hwd) tu gumanê ji xwe bikî, xwe tohmet bikî û xwe berpirsiyar bibînî. Dibe ku di encama vê de tu tundkariya li xwe hatiye kirin înkar bikî. Heke rewşeke wiha derket holê, divê tu her car bînî bîra xwe ku berpirsiyara wê tundkariyê ne tu yî. Car caran dibe tu piştgiriyê ji nas û dostên xwe jî nebînî, lê ev nayê wê maneyê ku bûyera qewimiye ne tundkarî ye yan jî sûcê te ye. Hest, îfadekirina van hestan û rêbazên têkoşîna bi van hestên piştî tundkariyê derdikevin holê ji bo herkesî cida cida xwe nîşan didin. Bertek û liv û tevgerên te, ne pîvana wî tiştî ne ku bawerî bi te tê anîn an na. Ya girîng ew e ku tu bi xwe baweriyê bi xwe bînî û tu bi xwe tiştê qewimiye weke tundkariyê penase bikî
Ji wan kesan re behsa tundkariyê bike ku baweriya te bi wan tê: Dibe ji wan kesan re tu behsa tundkariya li te hatiye kirin bikî ku baweriya te bi wan tê. Dibe ev kes xizmên te bin an jî pisporek be. Vegotina vî tiştî bi xwe wê barê te sivik bike. Tu bi tena serê xwe nikarî têkoşînê bi pêvajoya piştî tundkariyê re bikî. Dibe ku tu hin tiştan bi wan kesan re parve bikî ku te ew hilbijartine. Tu dikarî jê/ji wan bixwazî tenê li te guhdar bikin, pêşniyaran li te bikin, rêhevaltiya te bikin ango ji bo te tiştekî bikin. Ji te baştir ti kes nizane bê wê baweriya te bi kê bê yan bi kê neyê
Alîkariyê ji bo dermankirinê werbigire: Tu birîndar bûbî an jî nebî, ew kontrola dermankirinê ya ku piştî tundkariyê wê bê kirin dê bandoreke erênî li te bike. Dibe ku birîneke te ferq nekiribe hebe, nexweşiyeke cinsî piştî tundkariyê li te peyda bibe, ducaniya ku tu naxwazî derkeve holê û hwd. Bi kontrola dermankirinê re dibe ev tişt werin tespîtkirin û di dema xwe de rê li ber wan bê girtin û tu bê dermankirin. Li gel kontrola laşî ya dêrûnî jî gelekî giring e. Her weha dibe te hê biryar nedabe ku saziya tenduristiyê tundkariya li te hatiye kirin ji saziyên peywendîdar re bibêje, lê divê ew saziya tenduristiyê delîlan di wextê wê de kom bike û van tomar bike. Tiştê herî girîng tenduristiya te ye.
Gilîkirin: Tundkariya cinsî ne sûcê te ye. Xetaya fail e û sûc ê wî ye. Ji mafê te yê herî bingehîn e ku dema êrişeke cinsî li te hate kirin tu giliyê failî bike. Piştî tundkariyê tu ne bi tenê yî û yê ku divê fedî bike û xwe veşêre ne tu yî. Li Tirkiyeyê saziyên ku piştgiriyê didin kesên ji ber tundkariyê filitîne û pisporên karên xwe birêkûpêk dikin hene. Li Tirkiyeyê rêxistinên civaka sivîl, medyaya civakî û raya giştî ya xurt heye ku piştgiriyê didin kesên ji ber tundkariyê filitîne. Pêvajoya yasayî her çawa bi encam bibe bila bibe, rêya lêgerîna li dadê bixwe, bandoreke neyênî li mirovan dike. Ligel vî tiştî dibe ku hêzê bide kesên rastî tundkariyê hatine.
Şêwirmandiya piştgiriyê: Ka em hemû xalên li jor deynin hêlekê, ji bo tu bikaribî bi encamên neyênî yên tundkarî yan jî êrîşa cinsî re têkoşînê bikî û rê û rêbazên vê têkoşînê bibînî, piştgiriya pisporan dibe bandoreke mezin bikin. Dibe ku di vê demê de hestên te zû bi zû biguherin, hin tişt tundkariyê bînin bîra te, stres bi te re çêbibe, tu bikevî depresyonê. Gelekî girîng e ku piştî bûyereke weke tundkariya cinsî a gelekî trawmatîk, di dema dermankirinê de pisporên di mijara tundkariya cinsî de xwedî tecrübe ne û baweriya te bi wan bê, te ne darizînin piştgiriya psikolojik bidin te û terapiyê bikin
Lêkolînan li ser alternatîfên cida bike: Pêvajoya dermandikirina piştî tundkariyê ne weke xeteke rast e. Bi fitlonek e. Dibe ku hin caran dirêj be hin caran jî zû biqede. Helbet tu ne mecbûrî ku tu her gav bihêz bî. Û divê tu careke din bibîra xwe de bînî, tu ne bitene yî. Dibe ku te hay jê nebe lê gelek alternatîfên cida yên ji bo piştgriyê tên peydakirin. Lêkolîna li ser van, dibe bihêle ku tu tiştên fêda wan li te heye derxî holê û tu bihêz bibî. Em bibêjin tu naxwazî serlêdaneke yasayî bike, tu dikarî lêkolînê li ser alternatîfên din ên serîlêdanê bikî ku nav û nasnavên te aşkere nekin (Nexşeya Harrasmapê, xebatên ku saziyên civaka sivîl weke rapor amade dikin û hwd). Li gel van tiştan tu dikarî bi xwe alîkariya xwe bikî, egzersizan bikî, beşdarî bernameyên piştevaniya mirovan dikin bibî, peywendiyan bi kesên din re deynî, şêweyên cida yên piştevaniyê û alîkariyê bibînî, karekî peyda bikî, beşdarî bernameyên cida yên spor û çandê bibî, piştevaniyê ji çîroka keseke navdar bistînî
Şikayetçi olma öncesi tereddütlerHesitations before filing a complaintالتردد ما قبل الشكوىتردیدهای پیش از شکایت کردنGumanên beriya gilîkirinê
Maruz bırakıldığınız taciz/tecavüzle ilgili başvuru yapmak oldukça kişisel bir karardır ve bu karar sadece size aittir. Eğer yaşadığınız durumla bir daha yüzleşmek/karşılaşmak istemiyor ya da henüz hazır hissetmiyorsanız kendinize zaman tanıyın, önceliği fiziksel ve ruhsal açıdan iyi olmanıza verin. Kendinizi ve ihtiyaçlarınızı dinleyin. Ve unutmayın şikayetçi olmamanız suçlu olduğunuz ya da yaşadığınızın gerçek olmadığı anlamına kesinlikle gelmez! Biz size inanıyoruz.
Cinsel şiddet hakkında konuşmak, özellikle kendi cinsel şiddet deneyiminiz hakkında konuşmak, birilerine açılmak çoğunlukla zorlayıcıdır. Hangi şekilde olursa olsun ‘adalet’i arama kararını vermek oldukça tetikleyici (travmatik bir olayın yaratmış olduğu bir tepki yapısını -duygu, düşünce, davranış vb.- harekete geçiren uyaranlar) bir süreci başlatabilir fakat olayla ilgili iyi bir kapanış süreci yaşamınıza, güçlenmenize, hayatınızla ilgili kontrol hissini geri kazanmanıza da yardımcı olabilir. Mevcut başvuru sistemi ve süreçleri hakkında bilgi sahibi olmanız bilinmeyenlerin kaygısını azaltmanıza ve daha hazırlıklı olmanızda fayda sağlayabilir.
Şikayetçi olmakla ilgili kaygı duyuyor olmanız son derece doğal. Yalnız değilsiniz. Kafanızdaki bazı sorularınıza cevap olabilecek açıklamaları aşağıda bulabilirsiniz.
"Fail saldırıya teşebbüs esnasında korktu kaçtı.."
Cinsel saldırıya teşebbüs etmek de oldukça ciddi yaptırımları olan bir suçtur ve şikayetçi olunabilir.
"Faili tanıyorum.."
Cinsel saldırıların çoğunluğunun hayatta kalanın tanıdığı ve çoğu zaman da güvendiği kişiler tarafından gerçekleştirildiğini biliyoruz. Kim tarafından gerçekleşirse gerçekleşsin cinsel saldırı bir suçtur ve cezası vardır. Fail yakınınız, sevgiliniz, kocanız ya da akrabanız, komşunuz, iş arkadaşınız olabilir.
"Fail ile geçmişte ilişkim vardı ya da hala ilişki içindeyim"
Geçmişte bir cinsel davranışa onay vermiş olmanız o kişinin gelecekteki davranışlarına da onay verdiğiniz anlamına gelmez. İstemediğiniz halde onayınız olmadan gerçekleşen cinsel davranışlar cinsel suçtur ve şikayetçi olabilirsiniz.
"Bedenimde fiziksel izler oluşmadı, yeterli delilin olmayacağından korkuyorum"
Cinsel saldırıların birçoğunda dıştan görülen fiziksel yaralanmalar gerçekleşmeyebilir. Bu yüzden olası içsel yaralanmalar için bir sağlık kuruluşuna gitmeniz ve muayene olmanız oldukça önemlidir. Olası DNA örneklerinin toplanabilmesi için de bu muayene oldukça önemlidir. Deliller kıyafetinizde de bulunabilir.
"Başvuracağım yerdeki kişilerin bana inanmamasından korkuyorum"
Cinsel şiddetle ilgili yaygın yanlış inanışlar/mitler nedeniyle böyle bir tavırla karşılaşma riskinin olduğunu biliyoruz. Fakat başkalarının inanmaması sizin yaşadığınızın gerçek olmadığını göstermez. Biz size inanıyoruz. Başvuru yapmadan önce size beklediğiniz desteği verecek bir STK ile görüşmek ya da başvuruyu güvendiğiniz bir yakınınızla birlikte yapmak sizi güçlendirebilir.
"Bazı şeyleri farklı yapsaydım bu başıma gelmezdi. Başkalarının da beni suçlamasından korkuyorum..."
Onayınızın olmadığı her türlü cinsel davranış cinsel şiddettir. Şiddet sizin yaptıklarınız ya da yapmadıklarınızla ilgili değildir ve tamamen failin suçudur.
"Başvuru yaparsam her şey olduğundan daha kötü olacak."
Toplumsal öğretilerin bedenlerimize ve cinsiyetlere yüklediği anlamlar, 'namus' gibi kavramlar cinsel şiddeti diğer şiddet türlerinden farklı bir yere koymamıza ve başımıza en büyük felaketin geldiğini düşünmemize neden olabilir. Maruz bırakıldığınız şiddet diğer şiddet türleri gibi yasalarda karşılığı olan bir suçtur, cezası vardır, ispat edilmesi gerekir ve delil toplanması bu sürecin bir aşamasıdır. Unutmayın bu asla ve asla sizin suçunuz değil!
Filing a criminal complaint about the abuse/rape you have been subjected to is a very personal decision and it is solely your decision. If you do not want to face/confront the situation you experienced again or if you do not feel ready yet, give yourself time—make your physical and spiritual well-being your first priority. Listen to yourself and your needs. And remember that just because you do not file a complaint does not mean that you are guilty or that your experiences are not real! We believe you.
Talking about sexual violence, especially about the sexual violence we faced, and disclosing it to someone else is often not easy. The fact that the decision to seek “justice” in whatever form and have to explain the incident repeatedly can be a challenging process for us. However, this decision can also help us regain a sense of control over our lives, of empowerment and of positive closure by bringing the incident to a definitive conclusion. Having information about the current system and processes for filing a criminal complaint can be effective in reducing worries about unfamiliar situations and feeling more prepared.
It is natural that you are worried about filing a complaint. You are not alone. You can find explanations below that may provide answers to some of your questions in mind.
“The perpetrator got scared while attempting to attack me and ran away...”
Attempting sexual assault is also a crime upon which serious criminal punishments are imposed and it is possible to file a complaint in that regard.
“I know the perpetrator ...”
We know that the majority of sexual assaults are perpetrated by people whom the survivor knows and often whom he or she trusts. Sexual assault is a crime and punishable regardless of who the perpetrator is. The perpetrator might be your relative, loved one, spouse or relative, neighbor, or colleague.
“I had a relationship with the perpetrator in the past, or I have still a relation with the perpetrator”
Just because you have consented to a sexual act in the past does not mean that you approve all of that person’s future behaviors. Unwanted sexual behavior without your consent is a sexual offence and you can still file a criminal complaint related to incidents related to some with whom you have or have had a relationship.
“There are no physical scars on my body, I am afraid that there will not be enough evidence”
External physical injuries may not occur in most sexual assaults. Therefore, it is very important that you go to a healthcare facility and be examined for possible internal injuries. This examination is also very important in order to collect possible DNA samples. Evidence can also be collected from your clothing.
“I am afraid that the people where I will apply will not believe me”
We know that there is a risk of this kind of reaction due to common misconceptions/myths/false beliefs about sexual violence. However, the fact that the others do not believe you does not mean that your experience is not real. We believe you. Before filing a criminal complaint, meeting with an NGO that will give you the support you expect or going to the police or prosecutor with a relative you trust can empower you.
“If I had done something differently, it would not have happened. I am afraid that others will blame me...”
Any sexual behavior that you do not consent to is sexual violence. Violence is not about what you did or did not do and is entirely the offence of the perpetrator.
“If I file a complaint, everything will be worser”
The meanings that society attributes to our bodies and genders, and the concepts such as “honor” and “purity”, may cause us to consider sexual violence different from other forms of violence and cause us to think that what we experience is the greatest disaster. The violence you are subjected to is a crime pursuant to the laws like other forms of violence and punishable, it needs to be proven and the collection of evidence is a stage of this process. Remember, this is never, ever your fault!
إن تقديم شكوى جنائية بشأن سوء المعاملة / الاغتصاب الذي تعرضت له هو قرار شخصي للغاية وهو قرارك وحدك. إذا كنت لا ترغب في مواجهة / التصدي للموقف الذي مررت به مرة أو إذا لم تكن مستعدًا بعد، فامنح نفسك الوقت -اجعل سلامتك الجسدية والروحية أولويتك الأولى. استمع لنفسك ولاحتياجاتك. وتذكر أن مجرد عدم تقديمك شكوى لا يعني أنك مذنب .أو أن تجاربك ليست حقيقية! نحن نؤمن لك.
إن الحديث عن العنف الجنسي، وخاصة العنف الجنسي الذي واجهناه، والكشف عنه لشخص آخر ليس بالأمر السهل في كثير من الأحيان. حقيقة أن قرار السعي للحصول على "العدالة" بأي شكل من الأشكال والذي يسوجب شرح الحادث بشكل متكرر يمكن أن يكون عملية صعبة بالنسبة لنا. ومع ذلك، يمكن أن يساعدنا هذا القرار أيضًا في استعادة الشعور بالسيطرة على حياتنا والقوة والثقة والإغلاق الإيجابي من خلال الوصول بالحادث إلى نتيجة نهائية. يمكن أن يكون الحصول على معلومات حول النظام والمراحل المتعلقة لتقديم شكوى جنائية مؤثرا بشكل فاعل في تقليل المخاوف بشأن المواقف غير المألوفة والشعور بمزيد من الاستعداد.
من الطبيعي أن تكون قلقًا بشأن تقديم شكوى. لست وحدك. يمكنك العثور أدناه على تفسيرات قد توفر إجابات لبعض أسئلتك المتعلقة:
"خاف الجاني وهو يحاول مهاجمتي وهرب.."
كما تعتبر محاولة الاعتداء الجنسي جريمة يعاقب عليها بعقوبات جنائية خطيرة ويمكن تقديم شكوى بهذا الشأن.
"أعرف الجاني.."
نحن نعلم أن غالبية الاعتداءات الجنسية يرتكبها أشخاص يعرفهم الناجي وغالبًا ما يثق بهم. يعتبر الاعتداء الجنسي جريمة ويعاقب عليها بغض النظر عن الجاني. قد يكون الجاني شخص مقرب أو من تحب أو زوجك أو قريبك أو جارك أو زميلك.
"كانت لي علاقة مع الجاني في الماضي، أو لا تزال لدي علاقة مع الجاني"
لمجرد أنك وافقت على فعل جنسي في الماضي لا يعني أنك توافق على جميع السلوكيات المستقبلية لهذا الشخص. يعتبر السلوك الجنسي غير المرغوب فيه دون موافقتك جريمة جنسية ولا يزال بإمكانك تقديم شكوى جنائية تتعلق بحوادث تتعلق ببعض الأشخاص الذين تربطك بهم علاقة أو تربطهم بك علاقة.
"لا توجد ندوب جسدية على جسدي، أخشى ألا تكون هناك أدلة كافية"
قد لا تحدث الإصابات الجسدية الخارجية في معظم الاعتداءات الجنسية. لذلك، من المهم جدًا أن تذهب إلى مرفق الرعاية الصحية وأن يتم فحصك بحثًا عن إصابات داخلية محتملة. هذا الفحص مهم جدًا أيضًا من أجل جمع عينات الحمض النووي الممكنة. يمكن أيضًا جمع الأدلة من ملابسك.
"أخشى ألا يصدقني الأشخاص الذين سأتقدم لهم"
نحن نعلم أن هناك خطرًا من هذا النوع من ردود الفعل بسبب المفاهيم الخاطئة الشائعة / الخرافات / المعتقدات الخاطئة حول العنف الجنسي. ومع ذلك، فإن حقيقة أن الآخرين لا يصدقونك لا تعني أن تجربتك ليست حقيقية. نحن نؤمن بك. قبل تقديم شكوى جنائية، يمكن للاجتماع مع إحدى المنظمات غير الحكومية التي ستمنحك الدعم الذي تتوقعه أو الذهاب إلى الشرطة أو المدعي العام مع قريب تثق به.
"لو كنت قد فعلت الأشياء بشكل مختلف، فلن يحدث هذا لي. أخشى أن يلومني الآخرون أيضًا "
أي سلوك جنسي دون موافقتك يعتبر عنفًا جنسيًا. لا يتعلق العنف بما تفعله أو لا تفعله وهو خطأ الجاني بالكامل.
"كل شيء سيكون أسوأ مما هو عليه إذا تقدمت بشكوى.""
الموروث الإجتماعي التي تنسبها التعاليم الاجتماعية إلى أجسادنا وجنسنا، ومفاهيم مثل "الشرف" قد تدفعنا إلى وضع العنف الجنسي في مكان مختلف عن أنواع العنف الأخرى، والاعتقاد بأن أكبر كارثة حلت بنا. إن العنف الذي تتعرض له جريمة لها مواد قانونية متعلق، مثل أنواع العنف الأخرى، لها عقوبة، ويجب إثباتها، وجمع الأدلة هو مرحلة من مراحل هذه العملية. تذكر أن هذا ليس خطأك أبدا!
تکمیل و ارائه برگه‌ی شکایت در مورد خشونتی جنسی که در معرض آن قرار گرفته‌اید تصمیمی بسیار شخصی بوده و صرفا مربوط به شما است. اگر که نمی‌خواهید دوباره با شرایطی که تجربه کرده‌اید مواجه شوید یا اگر هنوز احساس می‌کنید که آماده نیستید، به خودتان زمان بدهید. سلامت جسمانی و روحی / روانی خود را در اولویت قرار بدهید، به خودتان و نیازهای‌تان گوش کنید، و به یاد داشته باشید اینکه شما شکایتی نمی‌کنید، دلیل بر آن نمی‌شود که شما گناهکاراید یا آنچه که برای شما رخ داده واقعی نیست. ما به شما باور داریم.
صحبت کردن در مورد خشونت جنسی، به ویژه خشونتی که در معرض آن قرارگرفته‌ایم و فاش کردن آن برای سایرین، اغلب آسان نیست. تصمیم‌گیری برای تحقق «عدالت» به هر طریقی می‌تواند آغازگر فرآیند چالش برانگیزی باشد. با این حال، این تصمیم همچنین ممکن است به ما کمک کند تا با به قطعیت رساندن نتیجه و داشتن احساس کنترل بر زندگی خود، توانمند سازی و پایانی مثبت را تجربه کنیم. کسب اطلاعات در مورد سیستم قضایی فعلی و رویه‌های شکایات کیفری می‌تواند در کاهش نگرانی از موقعیت‌های ناآشنا و ایجاد احساس آمادگی بیشتر موثر باشد.
این امر طبیعی است که شما از بابت ارائه‌ی شکایت نگرانی داشته باشید. شما تنها نیستید. در ادامه می‌توانید توضیحاتی را بیابید که ممکن است پاسخ برخی از سوالات شما باشد.
"مرتکب حین حمله به من ترسید و فرار کرد..."
اقدام به تعرض جنسی نیز جرمی است که برای آن مجازات‌های کیفری سنگینی در نظر گرفته شده و می‌توان در خصوص آن شکایت کرد.
"من فرد مرتکب را می‌شناسم..."
ما می‌دانیم که عمده‌ی تعرض‌های جنسی توسط افرادی اعمال شده که بازمانده آن‌ها را می‌شناخته یا به آن‌ها اعتماد داشته است. صرف نظر از این که فرد مرتکب شده کیست، تعرض جنسی جرم و قابل پیگرد است. فرد مرتکب ممکن است فامیل، معشوق، همسر یا از بستگان، همسایه یا هم‌کلاسی شما باشد.
" من در گذشته با فرد مرتکب رابطه داشتم یا من هنوز با فرد مرتکب رابطه دارم "
اینکه در گذشته به یک عمل جنسی از سوی فردی رضایت داده‌اید، دلیل بر آن نیست که به تمام رفتارهای آینده‌ی آن شخص اجازه دهید. عمل جنسی ناخواسته بدون رضایت شما جرم است و شما همچنان می‌توانید در مورد اقدامات افرادی که با آن‌ها رابطه داشته یا دارید شکایت کنید.
"هیچ اثر جراحتی بر بدن من نیست، می‌ترسم شواهد کافی وجود نداشته باشد "
صدمات فیزیکی خارجی ممکن است در عمده‌ی تعرضات جنسی رخ ندهد. بنابراین بسیار حائز اهمیت است که برای معاینه‌ی آسیب‌های احتمالی داخلی به مرکز مراقبت‌های بهداشتی مراجعه کنید. این معاینه همچنین به منظور جمع‌آوری نمونه‌های احتمالی DNA بسیار مهم است. شواهد را می‌توان از روی لباس‌های شما نیز جمع آوری کرد.
"می‌ترسم افرادی که به آن‌ها مراجعه می‌کنم، من را باور نکنند "
می‌دانیم که از بابت افسانه‌ها، افکار و باورهای نادرست در مورد خشونت جنسی، خطر چنین واکنش‌هایی وجود دارد. با این حال، اینکه سایرین شما را باور نخواهند کرد، به این معنی نیست که تجربه‌ای که از سر گذرانده‌اید واقعی نیست. ما شما را باور می‌کنیم. قبل از ارائه‌ی شکایت، به یک سازمان مردم نهاد که حمایت‌های مدنظر شما را در اختیارتان قرار می‌دهد مراجعه کنید یا همراه با یکی از بستگان مورد اعتمادتان به پلیس یا دادسرا مراجعه کنید.
"اگر عملکرد متفاوتی داشتم، این اتفاق رخ نمی‌داد. می ترسم دیگران من را سرزنش کنند..."
هر نوعی از عمل جنسی که بدون اجازه‌ی شما انجام شده، خشونت جنسی است. خشونت مربوط به آنچه که شما انجام داده‌اید یا نداده‌اید نیست و جرم کاملا مربوط به فرد مرتکب است.
" اگر شکایت کنم، همه چیز بدتر خواهد شد."
مفاهیمی که جامعه به بدن و جنسیت ما نسبت می‌دهد و مفاهیمی از قبیل «ناموس» ممکن است باعث شود که خشونت جنسی را متفاوت از سایر انواع خشونت بدانیم و تصور کنیم آنچه تجربه کرده‌ایم بزرگترین فاجعه‌ی ممکن است. خشونتی که شما مورد آن قرار گرفته‌اید، مطابق قوانین مانند سایر خشونت‌ها، جرم و قابل پیگرد است. پس نیاز به اثبات دارد و جمع‌آوری مدارک مرحله‌ای از این فرآیند اثبات است. به یاد داشته باشید که وقوع این جرم هرگز تقصیر شما نیست.
Biryara te bi xwe ye ku tê tacîz/tecawiza li te hatiye kirin gilî bike yan na û tê bi xwe vê biryarê bidî. Ger tu naxwazî careke din rûbirûyî wê rewşê bê yan jî tu hê ne amade yî ji bo rûbirûbûyînê, tu dikarî demekê bisekinî, berî her tiştî laş û giyanê de saxlem be, ya girîng ew e. Guh bide xwe û pêdiviyên xwe. Û ji bîr neke, ger tu gilî nekî ev nayê wê wateyê ku tu sûcdar î an jî tiştê hatine serê te ne rast in! Em ji te bawer dikin.
Axavtina li ser tundkariya zayendî, bi taybet jî axavtina li ser tecrûbeya xwe ya tundkariya zayendî, behskirina wê ji hinekên din re, gelekî zehmet e. Her bi çi şêweyî dibe bila bibe, ger ji bo bidestxistina ‘dadê’ te biryar da ev dibe bi xwe re rewşeke travmatîk derxe holê, bandorê li hestên te, ramanên te, liv û tevgerên te û tiştên din bike lê dibe bu berovajî wê bihêle tu bihêz bibî û bikaribî jiyana xwe kontrol bikî. Ger tu sîstema serlêdanê ya heyî û pevajoyên wan bizanibî, ev wê metirsiyên te yên ji bo tiştên zanyariya te li ser wan nîne kêmtir bike û bihêle tu bêhtir amade bî.
Gelekî asayî ye ku metirsiyên te li ser gilîkirê hebin. Tu ne bi tenê yî. Hin tiştên ku dibe bibin bersiva pirsên te li xwarê ne:
"Faîl di dema hewldana êrîşê de tirsiya û reviya.."
CHewldana êrîşa zayendî jî sûcekî mezin e ku cezayê wê yê cidî heye û tu dikarî gilî bikî.
"Ez failî nas dikim.."
Em dizanin ku piraniya caran nas û dost an jî pêbawer in ên êrîşa zayendî dikin. Her kî êrîşê bike ferq nake, êrîşa zayendî sûc e û cezayê wê heye. Dibe ku faîl nas û dostê we, destgirtiyê we, hejîn an jî xizm, cîran, hevkarê we be.
"Berê peywendiya min bi faîl re hebû yan jî hîna peywendiya min pê re heye"
Dibe ku di demên pêş de te destûra liv û tevgerên zayendî dabe lê ev nayê wê wateyê ku te destûra liv û tevgerên wî yên siberojê jî daye. Liv û tevgerên zayendî yên te destûra wan nedabe, sûc in û tu dikarî gilî bikî.
"Şopên fîzîkî li ser laşên min çênebûn, ez ditirsim ku delîlên min têrê nekin"
Di gelek êrîşên zayendî de birînên fizîkî yên ji derve xuya dikin çênabin. Gelekî girîng e ku ji bo birînên hundirîn tu biçî nexweşxaneyekê û kontrola te were kirin. Ji bo mînakên DNAyê werin komkirin jî ev kontrol gelekî girîng e. Dibe ku delîl li ser cil û bergên te bin.
"Ez ditirsim ku li cihê serlêdanê ji min bawer nekin"
Ji ber bawerî û çîrokên şaş ên ku berbelav em dizanin dibe tu rastî helwesteke wiha were. Lê her çend hin kes ji te bawer nekin jî ev nayê wê wateyê ku tiştê li te hatiye kirin, ne rast e. Em ji te bawer dikin. Beriya serlêdanê, ji bo piştgiriyê ger tu hevdîtinekê bi saziyeke sivîl re bike an jî tu serlêdanê bi nas û dosteke/î xwe ya/ê tu pê bawer dibî re bikî wê hêzê bide te.
"Ger min hin tişt cida pêk anîba, ev ê nehata serê min. Ez ditirsim ku hin kesên din jî min sûcdar bikin..."
Her liv û tevgerên zayendî yên ku bêyî destûra te pêk hatibin, tundkariya zayendî ne. Têkiliya tundkariyê bi tiştên ku te kirine yan jî nekirine re nîne û ew bi temamî sûcê faîl bi xwe ye.
"Ger ez serî lê bidim, dibe her tişt xerabtir bibe"
Baweriyê civakî watena didin laşên me û zayendan, têgehên mîna ‘namûsê’ dihêlin ku em tundkariya zayendî ji tundkariyên din cidatir bibînin û bibe sebep em em bifikirin ku karesata herî mezin hatiye serê me. Yaseyan tundkariya ku li te bûye mîna tundkariyên din sûc qebûl kiriye û cezayê wê heye, divê bê ispatkirin û komkirina delîlan yek ji qonaxên vê pêvajoyê ye. Ji bîr neke, ev qet û qet ne sûcê te ye.
Ne kadar zamanım varIs there any time limit for filing a complaint?كم لدي من الوقتآیا محدودیتی زمانی برای ارائه‌ی شکایت وجود دارد؟Çiqas dema min heye?
Başvuru yapabileceğiniz süre cinsel saldırının türüne ve maruz bırakılanın yaşına göre farklılık göstermektedir. Ceza Kanunua göre cinsel taciz, basit cinsel saldırı, eşe karşı işlenen tecavüz ve cebir tehdit veya hile olmaksızın 15 yaşından büyük çocukla cinsel ilişkiye girilmesi suçu şikayete bağlıdır*. Bu suçlarda şikayet süresi 6 ay olup, bu süre, failin kim olduğunu bildiğiniz ya da öğrendiğiniz günden itibaren başlar ve her halde dava zamanaşımı** süresini geçmemelidir. Şikayete tabi cinsel suçlarda en kısa dava zamanaşımı süresinin 8 yıl olduğu düşünüldüğünde, şikayet süresi, olay gerçekleştikten EN AZ 8 yıl içinde failin kim olduğunu bildiğiniz ya da öğrendiğiniz günden itibaren 6 aydır. Bununla birlikte, tecavüz, nitelikli cinsel saldırı ve çocuğun cinsel istismarı suçlarının soruşturulması şikayete bağlı olmadığından bir şikayet süresi de yoktur ve dava zamanaşımları 15 ila 30 yıl arasında değişiklik göstermektedir. Konuyla ilgili en doğru cevabı alabilmek için bir avukata başvurmanız en doğrusu olacaktır.
* Şikayet suçtan zarar gören kimsenin, failin cezalandırılmasını Cumhuriyet Başsavcılıklarına, kolluk birimlerine, valilik, kaymakamlık ya da mahkemeye giderek failin cezalandırılmasını istemesidir. Bu istek süre dahil diğer gerekliliklere uygun şekilde dile getirilmediği sürece adli makamlar kendiliğinden herhangi bir şekilde harekete geçemeyecektir. Hukukumuzda adli makamların harekete geçmesinin suçtan zarar görenin şikayetine bağlı olduğu suçlara da şikayete tabi suçlar denmektedir.
** Dava zamanaşımı, suçun işlenmesinden belli bir süre geçtikten sonra hala ceza dava açılmamış veya açılmışsa da süresi içinde sonuçlandırılmamış olduğu hallerde, artık davanın açılamayacağı açılmışsa da failin cezalandırılmayacağını ifade eden bir ceza hukuku kurumudur.
The length of time allowed under a statute of limitations varies depending upon the nature and severity of the offense, i.e. the form of sexual assault and the age of the person been exposed to it. According to the Turkish Penal Code, the crimes of sexual harassment, basic sexual assault, rape against the spouse and sexual intercourse with a child older than 15 without duress, threat or ruse are “subject to complaint”.* In the case of these offences, the complaint must be made within six months, provided that the limitation period has not expired, such period shall begin on the date on which the person entitled to file a complaint has knowledge of—or is informed of,—the act or knows—or is informed of—the identity of the perpetrator **. Considering that the shortest statue of limitation period for sexual offences is 8 years, the complaint period is 6 months from the day you are informed or learn the identity of the perpetrator is at least within 8 YEARS after the incident occurred. However, as the investigation of crimes of rape, aggravated sexual assault and child molestation is not subject to complaint, there is no complaint period, and the statute of limitations varies from 15 to 30 years. It would be best to consult a lawyer to get the most accurate answer on the subject.
* Filing a complaint means that a request has made by the person who has been harmed by the crime for the perpetrator be punished by going to the Chief Public Prosecutor’ Office, law enforcement units, governorship, district governorship or court. Unless this request is made in accordance with the requirements, including time limits and others, judicial authorities will not automatically take any action. In our legal system, the crimes in which the action of judicial authorities depends on the complaint of the person harmed by the crime are called “crimes subject to complaint.”
** A statute of limitations is a law that forbids prosecutors from charging someone with a crime that was committed more than a specified number of years ago, if the criminal case has not been filed or concluded in due time after a certain period of time following the commission of the crime.
يختلف الوقت الذي يمكنك تقديمه وفقًا لنوع الاعتداء الجنسي وعمر الشخص الذي تعرض له. وفقًا لقانون العقوبات، فإن جريمة التحرش الجنسي والاعتداء الجنسي البسيط والاغتصاب ضد الزوجة وممارسة الجنس مع طفل أكبر من 15 عامًا دون عنف أو تهديد أو غش تخضع لحيثية وجود الشكوى*. في هذه الجرائم، تكون مدة الشكوى 6 أشهر، وتبدأ هذه الفترة من اليوم الذي تدرك فيه أو تعرف من هو الجاني ويجب ألا تتجاوز المدة ** بأي حال من الأحوال. بالنظر إلى أن أقصر فترة تقادم للجرائم الجنسية الخاضعة للشكوى هي 8 سنوات، فإن فترة الشكوى هي 6 أشهر من اليوم الذي تدرك فيه أو تعرف من هو الجاني وعلى الأقل 8 سنوات بعد وقوع الحادث. ومع ذلك، بما أن التحقيق في جرائم الاغتصاب والاعتداء الجنسي الجسيم والاعتداء الجنسي على الأطفال لا يخضع للشكوى، فلا توجد فترة شكوى، وتتراوح فترة التقادم من 15 إلى 30 عامًا. سيكون من الأفضل استشارة محام للحصول على إجابة دقيقة حول هذا الموضوع.
* الشكوى من أن المتضرر من الجريمة يطلب معاقبة الفاعل بالذهاب إلى النيابة العامة أو وحدات إنفاذ القانون أو الوالي أو حاكم اللواء أو المحكمة لمعاقبة الجاني. ما لم يتم التعبير عن هذا الطلب وفقًا لمتطلبات أخرى، بما في ذلك الوقت، لن تتمكن السلطات القضائية من اتخاذ أي إجراء من تلقاء نفسها. في قانوننا، الجرائم التي يعتمد فيها عمل السلطات القضائية على شكوى الشخص الذي يعاني من الجريمة تسمى أيضًا الجرائم الخاضعة للشكوى.
** قانون التقادم هو إحدى عناصر القانون الجنائي التي تنص على أن الجاني لن يعاقب حتى لو لم يتم رفع الدعوى الجنائية أو الانتهاء منها في الوقت المناسب بعد فترة زمنية معينة من ارتكاب الجريمة.
مدت زمان مجاز برای ارائه‌ی شکایت، بسته به ماهیت و شدت جرم متفاوت است، به بیان دیگر به نوع تعرض جنسی و سن فرد در زمانی که در معرض آن قرار گرفته، بستگی دارد. طبق قانون مجازات ترکیه، آزار جنسی، تجاوز جنسی، تعرض به همسر، ارتباط جنسی با کودک بالای ۱۵ سال بدون اجبار، موارد قابل پیگرد و شکایت است*. در مورد این جرائم، مدت زمان شکایت شش ماه است، که این بازه از زمانی شروع می‌شود که در آن شخصِ دارای حق شکایت، از عمل یا هویت فرد مرتکب شده، مطلع شده باشد **. با توجه به اینکه کوتاه‌ترین مدت محدودیت جرایم جنسیِ مشمول شکایت، ۸ سال است، مدت زمان شکایت پس از اطلاع از وقوع جرم و فردِ مرتکب، صرفا ۶ ماه است. اما از آن‌جایی که رسیدگی به جرایم تعرض و سواستفاده‌ی جنسی از کودک منوط به شکایت نیست، بازه‌ی زمانی برای شکایت هم وجود ندارد و مدت محدودیت بین ۱۵ تا ۳۰ سال متغییر است. برای دریافت اطلاعات دقیق‌تری در این باره، بهتر است با وکیلی مشورت کنید.
* ارائه‌ی شکایت به این معنا است که درخواست شکایتی از سوی بازمانده علیه فرد مرتکب با مراجعه به دادسرای عمومی، نیروی انتظامی، فرمانداری، بخشداری یا دادگاه، ارائه شود. تا زمانی که این درخواست مطابق با الزامات از جمله مدت زمانی و موارد دیگر صورت نگیرد، مقامات قضایی به طور خودکار هیچ اقدامی انجام نمی‌دهند. در نظام حقوقی ما، به جرائمی که اقدام مراجع قضایی منوط به شکایت شخصِ آسیب‌دیده از جرم است، جرائم قابل شکایت گفته می‌شود. ** مرور زمان، قانونی است که بر اساس آن پس از گذشت مدت معینی از ارتکاب جرم، اگر هنوز پرونده کیفری تشکیل نشده و یا پرونده در مهلت مقرر به نتیجه نرسیده باشد، پرونده مختومه است و مرتکب مجازات نمی‌شود.
- Dema serlêdanê, li gorî cûreya êrîşa zayendî û temenê kesa êrîş lê bûye, diguhere. Li gorî Qanûna Cezayan, ji bo êrîşa tacîza zayendî, êrîşa zayendî ya sivik, tecawiza li hevjînan dibe û bêyî zordarî, gefxwarin an jî manîpûlasyon tê de hebe êrîşa zayendî ya li zarokên temenê wan ji 15an berjortir tê kirin weke sûc qebûl bibe, divê were gilîkirin. Divê di nava 6 mehan de giliyê vî sûcî bikin ku piştî te fam kir an jî tu pê hisiya bê ka faîl kî ye destpê dike û divê dema qanûnî** di ser re nebihure. Di sûcên zayendî yên divê gilîkirina wan were kirin de dema qanûnî 8 sal e. Li gorî vê, piştî êrîş pêk hat, HERÎ HINDIK di nava 8 salan de, çi dema te fam kir an jî tu pê hisiya bê ka faîl kî ye, dest pê dike û heta 6 mehan diqede. Ligel vî tiştî, tecawiz, êrîşa zayendî ya giran û îstismara zayendî ya li zarokan hatiye kirin, hewceyî gilîkirinê nakin. ji ber wê jî dem ji serlêdanê nehatiye sînorkirin. Dema qanûnî di van sûcan de di navbera 15 û 30 salan de ye. Ji bo zanyariyên rastir baştir e tu serî li parêzerekî/ê bidî.
* Gilîkirin ew tişt e ku kesên dema ji ber sûcî ziyan bigihêje wan biçin serî li Serdozgeriyên Komarî, hêzên emniyetê, walîtî, qaymeqamtî an jî dadgehê bidin û bixwazin faîl were cezakirin. Ev daxwaz heke ne li gorî rê û rêzikên qanûnî be û di dema xwe de neyê kirin, saziyên yasayî bi serê xwe ti tiştekî nakin. Navê van cûre sûcan di hiqûqa me de ew e ku sûcên di encama gilîkirinê de lêpirsîna wan tê kirin. Li gorî hiqûqa me piştî kesa/ê ziyan ji sûc gihîştiyê gilî bike, saziyên qanûnî dest bi liv û tevgerê dikin.
** Dema qanûnî ango bihurîna demê navê saziyeke hiqûqa cezayan e ku piştî sûc pêk tê bi demekê, heke doz neyê vekirin an jî vebibe lê di dema wê ya qanûnî de biencam nebibe, doz nema vedibe an jî vebibe jî wê faîl neyê cezakirin.
