Cinsel Saldırı Sonrası Kendini Suçlamayı Bırakmanın Dört Yolu4 Ways to Overcome Self-Blame After Sexual Assaultأربع طرق لوقف لوم نفسك بعد الاعتداء الجنسي۴ روش برای غلبه بر سرزنشگری خود، پس از تعرض جنسیPiştî êrîşa zayendî çar rê hene ku mirov dikarin bi wan dev ji tohmetkirina xwe berdin
Cinsel Saldırı Sonrası Kendini Suçlamayı Bırakmanın Dört Yolu
Cinsel saldırıya uğramış çoğu kişi gibi ben de tecavüze uğradım diye suçlandım. Toplum tarafından suçlandım. Eski üniversitemin yönetimi tarafından suçlandım. Hikayemi anlatacak kadar güvendiğim rastgele yabancılar tarafından suçlandım. Arkadaşım olduğunu sandığım ve sinsice eğer “yanlış zamanda yanlış yerde” olmasaydım asla saldırıya uğramayacağımı ima eden kişiler tarafından suçlandım. Çok insan tarafından suçlandım ve bu, her defasında canımı çok yaktı. Ancak en yaralayıcı ve saldırgan suçlama hep kendimden geldi. Konu mağdur suçlama olunca kendimin birçok bakımdan en büyük düşmanı bendim. Uzun bir süre boyunca kendime kötü davrandım. Kendime başka hiç kimseye davranmayacağım kadar; başka kimsenin bana bu şekilde davranmasına izin vermeyeceğim kadar kötü davrandım. Kendimi suçlamakta haksız olduğumun bir ölçüde farkındaydım ancak yine de kendimi suçlamayı durduramıyordum. Ne yazık ki benim durumum hiç de münferit değil. Çok fazla kişi içselleştirilmiş mağdur suçlayıcılıkla mücadele ediyor; suçluluk hissi de kişinin kendisinden nefret etmesine sebep olabiliyor ve saldırı sonrası iyileşme sürecini aksatabiliyor.
Toplum sürekli bize, cinsel saldırıya uğramış kişilerin uğradıkları saldırının sorumlusunun kendileri olduğunu söylüyor. Tabii ki bu koca bir saçmalık. Söz konusu taciz olduğunda suçlu olan tek kişi tacizde bulunmayı seçen kişi yani faildir. Bununla beraber, sürekli belirli bir mesaja maruz bırakıldığımızda bu mesaja inanmaya başlamamak zordur. Cinsel saldırıya uğramış birçok kişi, bilinçli olarak veya olmayarak, hatta bir hataları olmadığını bildiklerinde bile, başlarına gelenler yüzünden kendini suçluyor. Bizler toplumun bize verdiği mesajları içselleştirdik.
İçselleştirilmiş mağdur suçlayıcılık; psikolojik ve duygusal olarak çok yorucu olabilmekte ve cinsel saldırı sonrası iyileşme önünde büyük bir engel teşkil edebilmektedir. Bu sebeple suçluluk hissiyle mücadele etmek olmazsa olmazdır. İçselleştirilmiş mağdur suçlayıcılığa karşı koymak çok zor bir iş gibi görünebilir ancak bol öz sevgiyle ve çabayla bu hissin kıçına tekmeyi basabiliriz! Bu konuya girmeden önce içselleştirilmiş mağdur suçlayıcılığı aşmak konusunda hem benim hem başkalarının işini kolaylaştırmış önerilerimi ve seçili yöntemleri listelemek istiyorum. Elbette bu yöntemlerin hepsi herkes için işe yaramayabilir; sonuçta herkes farklı yollarla iyileşir. Bu yöntemleri sizlerle paylaşarak böyle iyileşilir gibi bir norm kurmuyor veya reçetelemiyorum. Daha ziyade, kişilerin kendi iyileşme süreçlerine yaklaşımları konusunda fikir vermeyi amaçlıyorum. Böylece içselleştirilmiş mağdur suçlayıcılığımıza nasıl yaklaşabileceğimize dair birkaç yola bakalım:
1. Mağdur Suçlayıcılığı Düşünsel Bir Seviyede Anlamak
Bir şeyi düşünsel seviyede anlamak; ham ve duygusal bir seviyede anlamaktan çok daha farklıdır. Mağdur suçlayıcılığı ancak düşünsel olarak anlamaya başladığımızda istemsiz ve alışkanlık haline gelmiş içselleştirilmiş mağdur suçlayıcılıkla mücadele etmek kolaylaşır.
Mağdur suçlayıcılık; failleri korumak, cinsel saldırıyı meşrulaştırmak ya da cinsel saldırıyı ender göstermek amacıyla yapılır. Mağdur suçlayıcılığın ve tecavüz kültürünün çok uzun bir tarihi vardır. Ancak cinsel saldırı konusunda uzmanlaşmış taciz karşıtı sivil toplum kuruluşlarının çoğu; tecavüze mağdurun kendi davranışlarıyla sebebiyet verdiği fikrinin tamamen bir mit olduğunu söylüyor. Kimliği veya davranışı fark etmeksizin herkesin cinsel saldırıya uğrayabileceğini gösteren deliller göz ardı edilemeyecek kadar çoktur. Cinsel saldırıyı önlemenin en iyi yolunun olası mağdurların davranışlarını denetlemek değil; cinsel saldırının hiçbir şekilde hoş görülmediği bir kültür yaratmak olduğunu da biliyoruz.
Mağdurların cinsel saldırıya uğramakta hiçbir suçu olmadığını gösteren çok kaynak vardır. Henüz yapmadıysanız, kendinizi bu fikirlerle tanıştırmanın tam vaktidir. Mağdurların uğradıkları saldırı nedeniyle hiçbir şekilde suçlanamayacağını anladığımızda daha derinde içselleştirdiğimiz suçluluk duygusunun üzerine gitmeye başlayabiliriz.
2. Kendinizi Suçlayan Düşüncelerin Doğrudan Üzerine Gidin
Tam olarak tanımlayamadığınız bir şeyle mücadele etmek neredeyse imkânsızdır. Bu nedenle kendinizi suçladığınız düşünceler ne zaman aklınızdan geçmeye başlasa bunların farkına varmanız gerekmektedir. Toksik ve öz suçlayıcı mesajlarla mücadele ederken bana gerçekten yardımcı olduğunu gördüğüm yöntem ise şuydu:
1. Aklınızdan geçen düşünceyi teşhis edin: “Tecavüze uğramam benim hatamdı.” gibi genel bir şey mi yoksa “Öyle giyinmemeliydim; sırf öyle giyindiğim için tecavüze uğradım.” gibi biraz daha özel bir şey mi?
2. Düşüncenin nereden geldiğini saptayın: Belki aklınızdan öylesine rastgele geçti. Belki de biri size mağdur suçlayıcı bir şey söyledikten sonra bunu düşündünüz. Belki de internette gördüğünüz bir şey bu düşünceyi tetikledi.
Eğer belirlenebilir bir kaynak sürekli öz suçlayıcı düşünceler düşünmenize sebep oluyorsa bu kişi veya nesneden uzak durmak iyi bir fikir olabilir. Alternatif olaraksa, bu düşüncelerle baş etmeden önce kendinizi duygusal olarak hazırlamaya çalışabilirsiniz.
3. Aklınıza ilk gelen düşüncenin yanlış olduğunu kendinize hatırlatın. Yukarıda bahsettiğim mağdur suçlayıcılığı düşünsel seviyede anlamaktan işte burada yararlanıyorum. Kendime: “Bekle bir dakika. Senin suçun olmadığını biliyorsun. Sana tecavüz etmek tamamen tecavüzcünün seçimiydi. İsteseydi kendini kontrol edebilirdi.” diyorum.
4. Kendinizi suçladığınız düşünceyi başka bir düşünceyle değiştirin. Kendinize suçlu olanın siz olmadığını hatırlatın. Kendinize iyileşiyor olduğunuzu ve gayet iyi gittiğinizi tekrarlayın. Sonra kendinizle ilgili sevdiğiniz her şeyi; mesela iyi özelliklerinizi, güçlü yanlarınızı ve becerilerinizi kendinize hatırlatın.
Ben tüm bunları listeleyip adım adım gitmeyi seviyorum. Bu şekilde hem kendi ilerleyişimin kaydını tutuyorum hem de kendimi mağdur suçlayıcı düşünceler girdabından çıkarmanın mümkün olduğunu hatırlıyorum.
Fark yaratacak olan bu süreci çokça tekrarlayarak neredeyse otomatik hâle getirmektir. Ben bunu birkaç aydır yapıyorum ve şimdi öz suçlayıcı düşüncelerimin içgözlemle üzerine gitmek benim için neredeyse kendiliğinden gerçekleşiyor.
3. Etrafınızda İyileşme Sürecinizi Destekleyen Kişiler Olsun
İçselleştirilmiş mağdur suçlayıcılıkla savaşmak yeterince çetrefillidir o yüzden bir de dışarıdan gelen mağdur suçlayıcılıkla uğraşmanıza lüzum yoktur. Elbette tecavüz kültürü olan bir toplum içinde yaşadığımızı ve tüm mağdur suçlayıcı mesajlardan kaçmanın neredeyse imkânsız olduğunu biliyoruz. Ancak bazı belli başlı durumlarda hayatlarımıza giren mesajlar üzerinde bir derece de olsa kontrolümüz vardır. Etrafınızda toplumun tecavüz hakkında zararlı mesajlarını pekiştirmeye çalışmayan, tecavüz kültürünü anlamaya çalışan ve size şefkat ve anlayışla yaklaşan kişiler olmasında fayda vardır. Çevremizde böyle insanlar olmasını sağlayarak içselleştirilmiş mağdur suçlayıcılıktan iyileşmeye elverişli bir ortam yaratabiliriz.
Ben tüm hayatım boyunca tek bir şehirde yaşadım ve bu yılın başında başka bir yere taşındığımda yeni arkadaşlar edinme fırsatım oldu. Bu arkadaşların çoğuyla toplumsal cinsiyet aktivizmi sayesinde tanıştım. Bu nedenle çoğu politik olarak bilinçli ve şefkatliydi ve toplumdaki tecavüz kültürünün ve mağdur suçlayıcılığın farkındaydı. Böylece bir grup insanla hayatımda ilk defa beni suçlarlar mı diye endişelenmeden başıma gelen saldırıları konuşabilmiştim. Ellerinden geldiğince destekleyici bir tutum sergilemeye çalışacaklarından tamamen emindim. Eğer kendimi suçladığımı ima eden bir şey söylersem şefkatle ve nazikçe suçlunun ben olmadığımı hatırlatırlardı. Böyle iyi yürekli ve destekleyici insanlarla birlikte olduğum için ne kadar şanslı hissettiğimi kelimelerle anlatamam. Bu arkadaşlar toplumun bana dayattığı zararlı mesajlara karşı koydular ve iyileşmeme çok yardım ettiler.
Mağdur suçlayıcı mesajları pekiştirmeyen; aksine cinsel saldırı konusuna sağlıklı ve sevecen bir bakış açısıyla yaklaşan bir kişiler ağı kurmaya çalışmayı tüm kalbimle öneriyorum. Bazen böyle insanlarla nasıl tanışacağını bilmek zor oluyor. Bu yüzden insanlarla aktivizm, destek grupları ve başka toplumsal girişimler aracılığıyla tanışmaya çalışın. Eğer siz de benim gibi yüz yüze arkadaş edinmekte zorlanıyorsanız internet ortamında güvenli alanlar aramak size yardımcı olabilir.
Eğer bir arkadaşınız sağlıksız, mağdur suçlayıcı tutumları pekiştiriyorsa, kendinize bu arkadaşlığın toksik olup olmadığını ya da arkadaşınızın sizi daha elverişli bir şekilde destekleyebilmesi için tutumu üzerine çalışması mümkün mü diye sorun.
Öz sevgi son derece gereklidir ancak etrafınızda da sizi seven insanlar olması önemlidir. Biz kendimize nasıl iyi geldiğimizi unuttuğumuzda ihtiyacımız olan desteği sağlıklı ve sevgi dolu ilişkilerden alabiliriz.
4. Hatalı Olduğunuzda Kendinize Karşı Yumuşak Olun
Öğretilmiş olduğumuz zararlı mesajları terk etmeye çalışmak uzun ve çetrefilli bir süreçtir. Her zaman sağlıklı olanı seçemeyebilirsiniz ve işte o zaman kendinize karşı yumuşak olmanız gerekiyor.
Feminist arkadaşlarımın çoğu bana kendilerini iki kat suçladıklarını anlattılar. İlkinde saldırıya uğradıkları için kendilerini suçladıklarını; sonraysa kendilerini bu şekilde suçladıkları için suçladıklarını söylediler.
Ne kadar çok öz suçlama dönüyor burada değil mi?
Zararlı mesajları içselleştirdiğimiz çoğu zaman, bu mesajları içselleştirmiş olduğumuz için kötü hissederiz. Toplumsal mesajlardan etkilenmiş olduğumuz için “kötü feminist” olduğumuzu düşünürüz. İçselleştirilmiş mağdur suçlayıcılığın kötü bir şey olduğunu akılda tutmak son derece önemlidir ancak siz bunu kendinize yapıyorsunuz diye kötü bir insan olmuyorsunuz. Ben kendimi bu düşüncelere sahip olduğum için azarladığımı fark ettiğimde kendime şunları hatırlatmayı oldukça faydalı buluyorum:
- Sahip olduğum bu düşünceler toplumsal koşullandırmanın bir sonucudur.
- Kendimi bu mesajları içselleştirdiğim için topa tutmamalıyım. Bu mesajları içselleştirmek toplumsal koşullandırmaya verilen doğal bir tepkidir.
- Bununla beraber insanın kendini geliştirmesi her daim mümkündür ve ben de kendime daha iyi davranmayı öğrenebilirim.
- Kendimi, bu zararlı düşünceleri şefkatli ve farkında olarak terk etmeyi öğrenmeye adayacak kadar seviyorum.
Herkes hata yapar. Önemli olan yaptığımız hatalara nasıl tepki verdiğimizdir. Kendimizi affetmeye yetecek kadar çok sevmek için elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız.
Hiçbir zaman unutmayın ki, kendini suçlamayı bırakmanın en iyi yolu kendini daha çok suçlamak değil; kendini sevmektir.
***
Uğradığım ilk saldırının üstünden neredeyse dokuz yıl geçti ve hâlâ zaman zaman suçluluk hissiyle mücadele ediyorum. Ancak zamanla bu hisleri daha sağlıklı ve üretken bir yolla yönetebilmeyi başardım. Saldırıdan sonra iyileşme sürecinde inanılmaz bir gelişim gösterdim ve sizin de iyileşmenizin mümkün olduğunu bilmenizi istiyorum.
Ben cinsel saldırı sonrası iyileşme sürecinin içselleştirilmiş zararlı düşünceleri bırakmayı da kapsadığını öğrenmiş oldum. Bu çok zaman ve çaba alabilir ama günün sonunda buna değecektir. Sağlıklı ve mutlu olmak için harcadığınız enerji ve vakit; buna değer.
Umarım bu makalede sözü edilen yöntem ve fikirler içselleştirilmiş mağdur suçlayıcılığın nasıl üzerine gidebileceğiniz konusunda biraz olsun fikir vermiştir. Mutluluk, huzur ve şifa en kısa zamanda sizi bulsun dilerim.
*Sian Ferguson’un Everyday Feminism sitesinde yayınlanan 16 Eylül 2015 tarihli yazısının Ezgi Epifani tarafından Türkçeleştirilmiş hâlidir.
4 Ways to Overcome Self-Blame After Sexual Assault
September 16, 2015 / Sian Ferguson
Like most people who have been sexually assaulted, I have been blamed for my own rape. I’ve been blamed by society. I’ve been blamed by the administration of my previous university. I’ve been blamed by random strangers who I trusted enough to tell my story to. I’ve been blamed by people I thought to be friends, who subtly indicated that if I wasn’t in “the wrong place at the wrong time,” I would never have been assaulted. I’ve been blamed by many people, and it was always painful. But the most hurtful and invasive blaming was always done by me. In many ways, I was my own biggest enemy when it came to victim-blaming.
For a long period of time, I treated myself badly. I treated myself in a way that I would never treat anyone else, that I wouldn’t let anyone else treat me. At some level, I knew that I was wrong to blame myself – yet I couldn’t stop doing it. Unfortunately, my situation isn’t unique at all. A great number of people struggle with internalized victim-blaming. And this sense of self-blame can cause a great amount of self-loathing and can hinder the process of healing after assault. Society constantly tells us that people who have been sexually assaulted are to blame for their assaults. Of course, this is bullshit: When it comes to abuse, the only person to blame is the person who chooses to abuse (that is, the abuser). But when we’re constantly fed a certain message, it’s hard not to start believing it.
At some (conscious or subconscious) level, a great number of people who’ve been sexually assaulted blame themselves for what happened to them – even when they know it’s not their fault. We’ve internalized the messages society has sent to us. Internalized victim-blaming can be psychologically and emotionally exhausting, and it can be a huge obstacle in healing after sexual assault. For this reason, it’s imperative that we challenge self-blame.
Addressing internalized victim-blaming might seem like a monumental task. But with a lot of self-love and a great deal of effort, we can kick self-blame in the butt! Before I get into this, I want to note that the following list is a selection of tips and methods that have helped me and others overcome internalized victim-blaming. Of course, not all of these methods will work for everyone – everyone heals differently. By sharing these methods, I’m not trying to be prescriptive about how anyone should heal. Rather, I want to give people some ideas on how to approach their healing.
So let’s look at some of the ways we can approach our internalized victim-blaming:
https://everydayfeminism.com/2015/09/overcome-self-blame-assault/
أربع طرق لوقف لوم نفسك بعد الاعتداء الجنسي
مثل العديد من الأشخاص الذين تعرضوا للاعتداء الجنسي ، اتُهمت بالتعرض للاغتصاب. لقد لامني المجتمع اتهمتني إدارة جامعتي القديمة. اتهمني غرباء عشوائيون وثقت بهم بدرجة كافية لأحكي قصتي. لقد اتهمني أشخاص اعتقدت أنهم أصدقائي وألمح بشكل واضح إلى أنه إذا لم أكن في "المكان الخطأ في الوقت الخطأ" ، فلن أكن لأتعرض للهجوم مطلقًا. لقد تم إلقاء اللوم علي من قبل الكثير من الناس وهذا يؤلمني في كل مرة. ومع ذلك ، فإن أكثر الاتهامات جرحًا وهجومًا كنت أتلقىاها دائمًا من نفسي. من نواحٍ عديدة ، كنت أسوأ عدو لنفسي عندما يتعلق الأمر بإلقاء اللوم على الضحية. لفترة طويلة كنت أعامل نفسي معاملة سيئة. كما لم يعاملني اي شخص ؛ لقد تصرفت بشكل سيء للغاية لدرجة أنني لن أترك أي شخص آخر يعاملني بهذه الطريقة. كنت أدرك إلى حد ما أنني كنت مخطئًا في إلقاء اللوم على نفسي ، لكنني ما زلت لا أستطيع التوقف عن لوم نفسي. لسوء الحظ ، وضعي ليس فريدًا على الإطلاق. الكثير من النضال مع إلقاء اللوم على نفسي؛ يمكن للشعور بالذنب أيضًا أن يجعل الشخص يكره نفسه ويعيق عملية التعافي بعد الهجوم.
يخبرنا المجتمع باستمرار أن الأشخاص الذين تعرضوا للاعتداء الجنسي مسؤولون عن الهجوم. بالطبع ، هذا هراء كبير. عندما يتعلق الأمر بالتحرش ، فإن الشخص الوحيد الذي يقع عليه اللوم هو الشخص الذي اختار الإساءة ، أي الجاني. ومع ذلك ، عندما نتعرض باستمرار لرسالة معينة ، فمن الصعب ألا نبدأ في تصديقها. كثير من الناس الذين تعرضوا لاعتداء جنسي يلومون أنفسهم على ما حدث لهم ، بوعي أو بغير قصد ، حتى عندما يعرفون أنهم ليسوا مخطئين. لقد استوعبنا الرسائل التي يقدمها لنا المجتمع.
إلقاء اللوم على الضحية ؛ يمكن أن يكون متعبًا نفسيا وعاطفيا ويمكن أن يكون عقبة رئيسية أمام التعافي بعد الاعتداء الجنسي. لهذا السبب ، لا غنى عن محاربة الشعور بالذنب. قد يبدو التعامل مع لوم الضحية مهمة شاقة ، ولكن مع الكثير من حب الذات والجهد ، يمكننا التخلص من هذا الشعور "تقوم بركله مثلا" قبل الدخول في هذا الموضوع ، أود أن أسرد اقتراحاتي والأساليب المختارة التي سهلت على نفسي والآخرين التغلب على لوم الضحية . بالطبع ، لن تعمل كل هذه الأساليب مع الجميع ؛ بعد كل شيء ، كل شخص يشفى بطرق مختلفة. من خلال مشاركة هذه الأساليب معك ، فأنا لا أؤسس أو أصف قاعدة يبدو أنها تلتئم على هذا النحو. بدلاً من ذلك ، أهدف إلى إعطاء فكرة عن نهج الناس في عمليات الشفاء الخاصة بهم. لذلك دعونا نلقي نظرة على بعض الطرق التي يمكننا من خلالها التعامل مع إلقاء اللوم على ضحيتنا:
1. فهم لوم الضحية على المستوى الفكري:
لفهم شيء ما على المستوى الفكري ؛ يكون مختلف تمامًا عن الفهم على المستوى الخام والعاطفي. فقط عندما نبدأ في فهم ذهني للأشياء، يصبح من الأسهل التعامل مع إلقاء اللوم اللاإرادي والمعتاد على الضحية.
اتهام الضحية يتم لحماية الجناة أو لتبرير الاعتداء الجنسي أو لجعله نادرًا. ثقافة إلقاء اللوم على الضحية والاغتصاب لها تاريخ طويل. ومع ذلك ، فإن معظم المنظمات غير الحكومية المناهضة للتحرش والمتخصصة في الاعتداء الجنسي ؛ تقول إن فكرة الاغتصاب سببها سلوك الضحية هي مجرد خرافة. إن الأدلة على إمكانية الاعتداء الجنسي على أي شخص ، بغض النظر عن الهوية أو السلوك ، كثيرة للغاية بحيث لا يمكن تجاهلها. إن أفضل طريقة لمنع الاعتداء الجنسي هي عدم التحكم في سلوك الضحايا المحتملين ؛ نحن نعلم أنه يجب إنشاء ثقافة لا يتم فيها التسامح مع الاعتداء الجنسي، بأي شكل من الأشكال.
هناك العديد من المصادر التي تظهر أن الضحايا غير مذنبين بالتعرض للاعتداء الجنسي. إذا لم تكن قد فعلت ذلك بالفعل ، فقد حان الوقت الآن للتعرف على هذه الأفكار. عندما نفهم أنه لا يمكن لوم الضحايا بأي شكل من الأشكال على الهجوم الذي تعرضوا له ، يمكننا أن نبدأ في معالجة الذنب الذي استوعبناه بشكل أعمق.
2. الذهاب مباشرة إلى أفكار لوم الذات
يكاد يكون من المستحيل محاربة شيء لا يمكنك تحديده بالكامل. لهذا السبب ، كلما بدأت الأفكار التي تلوم بها نفسك تخطر ببالك ، يجب أن تكون على دراية بها. إحدى الطرق التي وجدت أنها تساعدني حقًا على التعامل مع الرسائل السامة والقائمة على لوم الذات هي:
1. حددي الفكرة التي تدور في ذهنك: "لقد كان خطئي أنني تعرضت للاغتصاب." شيء عام مثل ، "ما كان يجب أن أرتدي مثل هذه الملابس ؛ لقد تعرضت للاغتصاب لمجرد أنني ارتديت هكذا ". شيء أكثر خصوصية؟
2. حدد من أين أتت الفكرة: ربما عبر عقلك بشكل عشوائي. ربما فكرت في هذا بعد أن قال لك أحدهم شيئًا يجرم الضحية. ربما شيء ما رأيته على الإنترنت أثار هذه الفكرة.
إذا كان هناك مصدر يمكن التعرف عليه تراودك باستمرار أفكار لوم الذات ، فقد يكون من الجيد الابتعاد عن هذا الشخص أو الشيء. بدلاً من ذلك ، يمكنك محاولة تحضير نفسك عاطفيًا قبل التعامل مع هذه الأفكار.
3. ذكّر نفسك أن الفكرة الأولى التي تتبادر إلى ذهنك هي فكرة خاطئة. هذا هو المكان الذي أستفيد فيه من فهم إلقاء اللوم على الضحية الذي ذكرته أعلاه على المستوى الفكري. اقول لنفسي: "انتظر لحظة. أنت تعلم أنه ليس خطأك. اغتصابك كان اختيار المغتصب بالكامل. كان بإمكانه التحكم في نفسه إذا أراد ذلك ".
4. استبدل الفكرة التي تلوم نفسك عليها بفكرة أخرى. ذكّر نفسك بأنك لست الملام. كرر لنفسك أنك تتعافى وأنك بخير. ثم كرركل ما تحبه لنفسك ؛ على سبيل المثال ، ذكر نفسك بصفاتك الجيدة ونقاط قوتك ومهاراتك.
أحب أن أسردهم جميعًا وأذهب خطوة بخطوة. بهذه الطريقة ، أتابع تقدمي وأتذكر أنه من الممكن إخراج نفسي من دوامة أفكار لوم الضحية.
ما سيحدث فرقًا هو جعل هذه العملية شبه تلقائية بتكرارها كثيرًا. لقد كنت أفعل هذا منذ بضعة أشهر ، والآن أصبح من التلقائي تقريبًا بالنسبة لي أن أتأمل أفكاري في لوم الذات.
3. أحط نفسك بالأشخاص الذين يدعمون عملية التعافي
يعتبر التعامل مع لوم الضحية أمرًا صعبًا بدرجة كافية ، لذلك لا يتعين عليك التعامل مع إلقاء اللوم على الضحية شكلياأيضًا. بالطبع ، نعلم أننا نعيش في مجتمع به ثقافة اغتصاب وأنه يكاد يكون من المستحيل الهروب من جميع رسائل لوم الضحية. ومع ذلك ، في مواقف معينة ، لدينا درجة معينة من التحكم في الرسائل التي تدخل حياتنا. من المفيد أن يكون لديك أشخاص من حولك لا يحاولون تعزيز الرسائل الضارة للمجتمع حول الاغتصاب ، ويحاولون فهم ثقافة الاغتصاب ويتعاملون معك بتعاطف وتفهم. من خلال وجود مثل هؤلاء الأشخاص حولنا ، يمكننا خلق بيئة مواتية للشفاء من إلقاء اللوم على الضحية.
لقد عشت في إحدى المدن طوال حياتي ، وعندما انتقلت إلى مكان آخر في وقت سابق من هذا العام ، أتيحت لي الفرصة لتكوين صداقات جديدة. قابلت العديد من هؤلاء الأصدقاء من خلال النشاطات المجتمعية التي تخص "الجنس". لذلك ، كان معظمهم واعين سياسياً وعاطفين ومدركين لثقافة الاغتصاب وإلقاء اللوم على الضحية في المجتمع. لذلك ، ولأول مرة في حياتي ، تمكنت من التحدث إلى مجموعة من الأشخاص حول الهجمات التي حدثت لي دون القلق إذا كانوا سيلومونني. كنت واثقًا تمامًا من أنهم سيحاولون أن يكونوا داعمين قدر استطاعتهم. إذا قلت شيئًا يوحي بأنني ألوم نفسي ، فإنهم سيذكرونني بلطف أنني لست الجاني. لا أستطيع أن أصف بالكلمات كم أشعر أنني محظوظ لكوني مع مثل هؤلاء الأشخاص الطيبين والداعمين. قاوم هؤلاء الأصدقاء الرسائل الضارة التي فرضها المجتمع عليّ وساعدوني كثيرًا في شفائي.
لا يعزز رسائل لوم الضحية ؛ على العكس من ذلك ، أوصي بشدة بمحاولة إنشاء شبكة من الأشخاص الذين يتعاملون مع قضية الاعتداء الجنسي من منظور صحي ومحب. أحيانًا يكون من الصعب معرفة كيفية مقابلة هؤلاء الأشخاص. لذا حاول مقابلة الناس من خلال النشاط ومجموعات الدعم والمبادرات المجتمعية الأخرى. إذا كنت ، مثلي ، تواجه صعوبة في تكوين صداقات وجهًا لوجه ، فإن البحث عن مناطق آمنة على الإنترنت يمكن أن يساعدك.
إذا كان صديقك يعزز المواقف غير الصحية وإلقاء اللوم على الضحية ، اسأل نفسك عما إذا كانت هذه الصداقة سامة أو إذا كان من الممكن أن يعمل صديقك على سلوكه حتى يتمكن من دعمك بشكل أفضل.
حب الذات ضروري للغاية ، ولكن من المهم أن يكون لديك أشخاص يحبونك أيضًا. عندما ننسى كيف أننا صالحون لأنفسنا ، يمكننا الحصول على الدعم الذي نحتاجه من العلاقات الصحية والمفعمة بالمحبة
4. كن لينًا مع نفسك عندما تكون مخطئًا
إن محاولة التخلي عن الرسائل الضارة التي تعلمناها هي عملية طويلة وشاقة. قد لا تختار دائمًا ما هو صحي ، وهذا عندما تحتاج إلى أن تكون لطيفًا مع نفسك.
أخبرني العديد من صديقاتي النسويات أنهن يلومن أنفسهن بشكل مضاعف. في البداية ، لاموا أنفسهم على تعرضهم للهجوم. ثم قالوا إنهم يلومون أنفسهم على اتهام أنفسهم بهذه الطريقة.
الكثير من لوم الذات يدور هنا ، أليس كذلك؟
في كثير من الأحيان عندما نستوعب الرسائل الضارة ، نشعر بالسوء لأننا استوعبناها. نعتقد أننا "نسويات سيئات" لأننا نتأثر بالرسائل الاجتماعية. من المهم للغاية أن تضع في اعتبارك أن إلقاء اللوم على الضحية أمر سيء ، لكنك لا تصبح شخصًا سيئًا لمجرد أنك تفعل ذلك بنفسك. عندما أدرك أنني أوبخ نفسي لوجود هذه الأفكار ، أجد أنه من المفيد جدًا أن أذكر نفسي:
- هذه الأفكار التي لدي هي نتيجة تكييف اجتماعي
- لا يجب أن ألوم نفسي على استيعاب هذه الرسائل. استيعاب هذه الرسائل هو استجابة طبيعية للتكيف الاجتماعي
- ومع ذلك ، فإن تحسين الذات ممكن دائمًا ، ويمكنني أن أتعلم كيف أعامل نفسي بشكل أفضل
- أحب نفسي بما يكفي لأكرس نفسي لتعلم التخلي عن هذه الأفكار الضارة بالرحمة والوعي.
أحب نفسي بما يكفي لأكرس نفسي لتعلم التخلي عن هذه الأفكار الضارة بالرحمة والوعي. الكل يخطئ. ما يهم هو كيف نتعامل مع الأخطاء التي نرتكبها. يجب أن نبذل قصارى جهدنا لنحب أنفسنا.
بما يكفي لنسامح أنفسنا. لا تنس أبدًا أن أفضل طريقة للتوقف عن لوم نفسك هي عدم إلقاء اللوم على نفسك أكثر ؛ هو أن تحب نفسك.
***
لقد مرت تسع سنوات تقريبًا منذ تعرضت للهجوم لأول مرة وما زلت أعاني من الشعور بالذنب من وقت لآخر. لكن بمرور الوقت ، تمكنت من إدارة هذه المشاعر بطريقة أكثر صحة وإنتاجية. لقد أحرزت تقدمًا مذهلاً في التعافي من الهجوم ، وأريدك أن تعرف أن التعافي ممكن أيضًا.
لقد تعلمت أن عملية التعافي بعد الاعتداء الجنسي تشمل أيضًا التخلي عن الأفكار الضارة قد يستغرق هذا الكثير من الوقت والجهد ، ولكن في نهاية اليوم سيكون الأمر يستحق ذلك. الطاقة والوقت الذي تقضيه لتكون صحيًا وسعيدًا ؛ يستحق كل هذا العناء.
آمل أن تكون الأساليب والأفكار التي تمت مناقشتها في هذه المقالة قد أعطتك نظرة ثاقبة حول كيفية التعامل مع لوم الضحية أتمنى لك السعادة والسلام والشفاء في أسرع وقت ممكن.
** هذه هي النسخة التركية من مقال Sian Fergusonالمنشور على موقع Everyday Feminism بتاريخ 16 سبتمبر 2015 بقلم Ezgi Epifani.
۴ روش برای غلبه بر سرزنشگری خود، پس از تعرض جنسی
مانند بسیاری از افراد دیگری که مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند، من نیز بابت مورد تجاوز جنسی قرار گرفتن، سرزنش شدم. توسط جامعه، توسط مدیریت دانشگاه سابق، حتی توسط غریبه‌هایی که به صورت تصادفی به اندازه‌ی کافی به آن‌ها اعتماد داشتم تا روایتم را برای‌شان بازگو کنم، سرزنش شدم. من توسط افرادی که فکر می‌کردم دوست من هستند، زمانی که متوجه شدم به صورت غیرمستقیم نشان می‌دهند که اگر «در زمان اشتباه در مکان اشتباه» نبودم، هرگز مورد تعرض قرار نمی‌گرفتم، سرزنش شدم! من توسط بسیاری از افراد سرزنش شده‌ام، و این مسئله همیشه دردناک بوده است. اما آزاردهنده ترین و تهاجمی ترین سرزنش همیشه توسط خود من انجام شده‌است. از بسیاری از جهات، وقتی نوبت به سرزنش و مقصر دانستن فرد آسیب‌دیده می‌رسید، من بزرگترین دشمن خودم بودم.
برای مدت زمانی طولانی با خودم بد رفتار کردم. من با خودم به گونه‌ای رفتار کردم که هرگز با هیچ کس دیگری آنگونه رفتار نخواهم کرد و همچنین اجازه نخواهم داد فرد دیگری با من آنگونه رفتار کند. در برخی سطوح، می‌دانستم که اشتباه می‌کنم که خودم را سرزنش کنم، اما با این حال نمی‌توانستم این امر را متوقف کنم. متأسفانه وضعیت من اصلاً منحصر به فرد نیست. تعداد زیادی از افراد با قربانی‌نکوهی درونی شده دست و پنجه نرم می‌کنند و این احساس خود سرزنشگری می‌تواند باعث بیزاری زیادی از خود شود و روند بهبودی پس از خشونت را مختل کند.
جامعه مدام به ما می‌گوید که افرادی که مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند مقصر این مسئله هستند. البته، این مزخرف است. وقتی صحبت از نجاوز به میان می‌آید، تنها مقصر کسی است که عمل تجاوز را انتخاب می‌کند (یعنی فرد مرتکب یا آزارگر). اما وقتی دائماً پیام خاصی به ما داده می شود، باور نکردن آن سخت است. در سطحی (آگاهانه یا ناخودآگاه)، تعداد زیادی از افرادی که مورد تعرض جنسی قرار گرفته‌اند، خود را به خاطر اتفاقی که برای آن‌ها افتاده سرزنش می‌کنند، حتی در شرایطی که می‌دانند تقصیر آن‌ها نبوده‌است. ما پیام‌هایی که جامعه به ما ارسال کرده است را درونی کرده‌ایم. قربانی‌نکوهی درونی شده می‌تواند از نظر روانی و عاطفی خسته‌کننده باشد و همچنین مانع بزرگی در برابر بهبود پس از تعرض جنسی باشد. به همین دلیل، ضروری است که خودسرزنشگری را به چالش بکشیم.
پرداختن به قربانی‌نکوهی درونی شده، ممکن است به نظر کار بزرگی بیاید. اما با عشق به خود و تلاش زیاد، می‌توانیم بر خودسرزنشگری غلبه کنیم. قبل از پرداختن به این موضوع، می‌خواهم یادآور شوم که فهرست زیر مجموعه‌ای از نکات و روش‌هایی است که به من و بسیاری دیگر در غلبه بر قربانی‌نکوهی درونی شده کمک کرده است. البته، تمام این روش‌ها برای همه موثر نیستند، چراکه هرکسی به طور متفاوتی بهبود می‌یابد. با به اشتراک گذاشتن این روش‌ها، سعی نمی‌کنم در مورد اینکه چگونه کسی باید درمان شود، تجویزی بکنم. در عوض، من می‌خواهم به مردم ایده‌هایی در مورد نحوه‌ی نزدیک شدن به بهبودی‌شان را بدهم. پس بیایید به برخی از راه‌هایی که می‌توانیم با آن‌ها به غلبه بر قربانی‌نکوهی درونی شده‌ی خود نزدیک شویم، نگاهی بیاندازیم: :
Piştî êrîşa zayendî çar rê hene ku mirov dikarin bi wan dev ji tohmetkirina xwe berdin
Mîna gelek kesên êrîşa zayendî li wan bûye, ji ber ku tecawiz li min bûye ez jî hatim tohmetkirin. Rêvebiriya zanîngeha min a berê, ez tohmet kirim. Biyaniyên der û dorê yên ez bi wan bawer bûm û min çîroka xwe ji wan re got, ez tohmet kirim. Kesên ku min digot qey hevalên min in û bi şêweyên cûr be cûr û bi konetiyê ji min re nîşan dan û gotin “ger di dema şaş de ne li cihê şaş” bûya wê bi ti rengê êrîş li min nebûya û ez tohmet kirim. Gelek kesan tohmet li min barandin û vê her carê min gelekî êşand. Lê tohmeta herî giran û êrîşkar, min bi xwe li xwe kir. Dema mijar bû tohmetkirina mexdûran, min bi xwe dijminatiya herî mezin li xwe kir. Demeke dirêj min xwe gelekî êşand. Min ewqas xwe êşand ku ez nikarim ti kesên din bi vî rengî biêşînim û ez ê destûrê nedim ku tu kes min bi vî rengî biêşînî. Heta derekê min dizanîbû ku ez xwe bi neheqî tohmet dikim lê dîsa jî min nedikarî pêşiya vê bigirim. Mixabin ne ez tenê di vê rewşê de me. Gelek kes têkoşînê li dijî tohmetkirina mexduran a hatiye qebûlkirin dikin; mirov dema xwe tohmet dikin ew pê re dike ku ji xwe nefretê jî bike û li ber pêvajoya başbûnê ya piştî êrîşê dibe asteng.
Civak her gavê ji kesên êrîşa zayendî li wan bûye re dibêje, berpirsa êrîşa li te bûye tu bi xwe yî. Helbet ev tiştekî tewşo mewşo ye. Dema em behsa tacîzê bikin, tekane kesê tohmetbar kesê tacîz kiriye yanî kesê faîl e. Dîsa jî dema bi heman rengî mesaj li ser hev ji mirovan re werin şandin, piştî demekê zehmet e ku mirov ji wê mesajê bawer nekin. Kesên êrîşa zayendî li wan bûye, bi zanebûn an jî bi nezanî, heta dizanibin ku ti xetayeke wan nîne jî, lê ji ber serpêhatiyên xwe, xwe tohmetbar dikin. Me ew mesajên ku civak wan dide me qebûl kirine.
Tohmetkirina mexdûran a hatiye qebûlkirin; psîkolojiya mirovan têk dibe û ji hêla hestan ve wan diweşîne û li pêş pêvajoya başbûnê ya piştî êrîşa zayendî dibe asteng. Ji ber wê ye ku mirov neçar in bi hesta tohmetbariyê re têkoşînê bikin. Dibe bi te wisa xuya bike ku têkoşîna li dijî vî tiştî zehmet be, lê bi hezkirina xwe û hewldanê tu dikarî pêhnekê li qûna vê hestê bixî! Beriya ku ez behsa vê mijarê bikim, ez dixwazim behsa rê û rêbazên hilbijartî û pêşniyarên di mijara têkbirina tohmetkirina mexdûran de karê min û kesên din hêsan kiriye, bikim. Helbet dibe ku ev rê û rebaz giş bi kêrî herkesî neyên; dawiya dawî her kes bi rê û rêbazên cida baş dibin. Dema ez behsa van rêbazan dikim, ez nabêjim va ye bi van rêbazan mirov baş dibin an jî wan weke rêzaneyekê li ber we danînim Jê wê bêhtir ez dixwazim di pêvajoya başbûna mirovan de hin pêşniyaran bikim. Em li çend rê û rêbazan binêrin bê ka li dijî tohmetkirina mexdûran a hatiye qebûlkirin mirov divê helwesteke çawa nîşan bidin:
1. Tohmetkirina mexdûran bi hiş û ramanan fam bike
Mirov dema tiştekî bi hiş û ramanan fam bike, ev ji famkirina xam û ji hêla hestan gelekî cida ye. Dema tu bi hiş û ramanan mijara tohmetkirina mexdûran fam bikî, wê gavê tê bi hêsanî bikaribe têkoşînê li dijî mijara tohmetkirina mexdûran a bêhemdî te, te ew qebûl kiriye û bûye tebîet, bike.
Mexdûr, ji bo parastina faîlan, rewakirina êrîşa zayendî an jî bûyerên êrîşa zayendî kêm nîşan bidin tên tohmetkirin. Raboriyeke kevn a tohmetkirina mexdûran û çanda tecawizê heye. Lê gelek saziyên civaka sivîl ên di mijara êrîşa zayendî de pispor in dibêjin ku gotina liv û tevgerên mexdûran dibin sedema tecawizê, ne rast e. Gelek delîl hene ku êrîşên zayendî dibe li her kesî bibin û êrîşkar li nasname yan jî liv û tevgeran nanêrin. Baştirîn rêya astengkirina êrîşa zayendî ne bi kontrolkirina liv û tevgerên mexdûran dibe; em dizanin ku ji bo vê, divê çandek were avakirin û di vê çandê de êrîşa zayendî tiştekî ji rêzê neyê qebûlkirin.
Hinek çavkanî hene ku dibêjin ji bo êrîşa zayendî li wan were, ti sûcê mexdûran nîne. Ger hîna haya te ji van fikr û ramanan nebûbe, êdî dem hatiye tu ji wan haydar bibî. Dema mirov fam bikin ku nabe bi ti rengî mexdûr ji ber êrîşa li wan bûye, werin tohmetkirin, wê gavê dê bikaribin bi ser hesta tohmetkirinê ya di nava dilê xwe de qebûl kirine de biçin.
2. Rasterast bi firk û ramanên ku tu xwe pê tohmet dikî re têbikoşe
Mirov dema tiştekî nikaribe penase bike, zehmet e têkoşîna li dijî wî tiştî bike. Ji ber wê ye ku çi dema te xwe tohmet kir û ev tişt werin bîra te, divê tu van tiştan ferq bikî. Dema li dijî mesajên toksîk û xwe pê tohmet dikirin min têkoşîn dikir, ev rêbaz bi rastî jî alîkariya min kir:
1. Navekî li fikra ku tu di hişê te de derbas dibe, bikî: Tişta ku di hişê te de derbas dibî mîna, “Tecawiz ji ber xetaya min li min bû” giştî ye yan mîna “Divê min ew cil û berg li xwe nekire; bi tenê ji ber ku min ew cil û berg li xwe kirin tecawiz li min bû” hinekî din taybet bû?
2. Diyar bike bê ka ev fikr çawa li te peyda bûye: Dibe ku hema wisa hatibe hişê te. Dibe kesekî/ê gotinek ji bo tohmetkirina mexdûran tê gotin, gotibe û paşê ev hatibe bîra te. Dibe ku tiştekî te li înternetê dîtibe, ev tişt anîbe bîra te.
Ger çavkaniyeke diyarkirî her gavê dibe sedem ku tu xwe tohmetbar bikî, tu ji wî/wê kesî/ê yan jî ji wî eşyayî dûr bikevî, wê baş bibe. Li şûna wê, beriya tu van fikr û ramanan têk bibî, tu dikarî xwe ji hêla hestan ve amade bikî.
3. Bîne bîra xwe ku ew fikra beriya hemûyan tê bîra te, şaş e. Ez li vir fêdê ji famkirina mijara tohmetkirina mexdûran a di asta fikr û ramanan de distînim ku min li jorê behsa wê kiribû. Ez ji xwe re dibêjim: “Ka bisekine. Tu dizanî ev ne sûcê te yî. Ji ber ku tecawizkarî tû hilbijartî, tecawiz li te bû. Ger bixwesta dikarî bû xwe kontrol bikira.”
4. Fikr û ramana ku tu xwe pê tohmet dikî, bi yeke din re biguhere. Bîne bîra xwe ku yê tohmetbar ne tu yî. Ji xwe re dubare bike ku tu baş dibî û her diçe baştir dibî. Paşê hemû tiştên derbarê te yên tu jê hez dikî; bîne bîra xwe, mînak hêlên xwe yên baş, yên xurt û tiştên tu tê de jêhatî yû.
Ez van tiştan hemûyan di lîsteyekê de dinivîsim û gav bi gav pê de diçim. Bi vî rengî him ez pêşketina xwe tomar dikim hem jî ez tînim bîra xwe ku ez dikarim ji fetloneka fikr û ramanên mexdûran tohmet dikin, derbikevim.
Tişta wê guhertinê pêk bîne ew e ku divê tu vê pêvajoyê gelek caran dubare bikî û tu bikî ku ji ber xwe bicih were. Ez du sê meh in vî tiştî dikim û niha hema hema bi xwe ber li dijî van fikr û ramanên ku xwe pê sûcdar dikim, derdikevim.
3. Bila hin kes li der û dora te hebin ku bikaribin alîkariya pêvajoya te ya başbûnê bikin
Têkoşîna li dijî tohmetkirina mexdûran a qebûlkirî têra xwe tevlihev e, ji ber wê ye ku hewce nake tu bi tohmetkirina mexdûran a kesên din li te dikin re, mijûl bibî. Helbet em dizanin ku li civaka em lê dijîn, çanda tecawizê heye û ne mimkun e em ji hemû mesajên tohmetkirina mexdûran xwe bidin alî. Lê heta cihekî mirov dikarin mesajên di hin rewşên sereke de dikevin nava jiyana xwe kontrol bikin. Li der û dora te hin kes hebin ku hewl nedin mesajên xirab ên civak derbarê tecawizê de didin xurt nekin, hewl bidin çanda tecawizê fam bikin û bi dilovanî û fêmber nêzîkî te bibin, ji bo te wê baş be. Hewl bide ku hin kesên wisa li der û dora te hebin û bi vê re tu dikarî şert û mercan ji bo başbûna xwe ya ji ber tohmetkirina mexdûran a qebûlkirî saz bikî.
Ez di tevahiya jiyana xwe de li bajarekî mam û dema serê salê min mala xwe bar kir cihekî din, fersenda min çêbû ku hevalên min ên nû çêbibin. Bi saya çalakvaniya zayenda civakî min gelek ji wan nas kirin. Ji ber wê ye piraniya wan ji hêla polîtîkbûnê ve zana û dilovan bûn û haya wan ji çanda tecawizê û tohmetkirina mexdûran a civakî hebû. Di encama vî tiştî de, bêyî ez bibêjim gelo wê min tohmet bikin, cara pêşiyê bû ku min ji komeke mirovan re behsa êrîşên li min bûbûn, kir. Min bawer dikir ku wê bi temamî alîkariya min bikin û çi ji destê wan were wê bikin. Dema min bi rengekî dida xuyakirin ku ez sûcdar im, bi dilovanî û bi nazikî ji min re digotin, ê sûcdar ne tu yî. Ji ber ku ez bi van mirovên dilpak û piştevan re bûm, min hest pê dikir ku ez gelekî bi şens im û gotin têrê nakin ku ez van hestan bînim ziman. Ev hevalên min li dijî wan mesajan rabûn ku civakê li min disepand û ji bo başbûna min bûn alîkar.
Ez bi hemû dilpakiya xwe pêşniyarî we dikim ku ji xwe re tevnekê ava bikin, di vê tevnê de bila mirovên mesajên tohmetkirina mexdûran xurtir nakin; berovajî wê bi helwesteke baş û rûgeş êrîşa zayendî dinirxînin, hebin. Car caran zehmet ku mirov bizanibe bê ka wê mirovên wiha çawa bibîne. Ji ber wê, hewl bidin ku hûn bi rêyên xebatên çalakvanan, komên piştevaniyê û komên din ên civakî re mirovan nas bikin. Ger tu jî weke min nikaribî hevalan rû bi rû peyda bikî, tu dikarî li ser înternetê qadên biewle peyda bikî.
Ger hevalekî/e te helwestên nebaş, yên tohmetkirina mexdûran xurt dikin nîşan bide, ji xwe bipirse bê ka ev hevaltiya we toksîk e yan na, yan jî hevalê te ji bo baştir bikaribe piştevaniya te bike, dikare helwesta xwe biguherîne yan na.
Hezkirina ji xwe, geleklî tiştekî hewce ye lê ger hinek hevalên ji te hez dikin li der û dora te hebin, ev jî tiştekî baş e. Dema tu ji bîr bikî bê ka çi ji bo te baş e, tu dikarî piştevaniya ku hewcedariya te pê heye, ji têkiliyên baş û tê de hezkirin hene, bigrî.
4. Dema te xetayek kir li beramberî xwe rûnerm be
Dema mirov bixwaze dev ji mesajên nebaş ên hatine hînkirin berde, pêvajoyeke demdirêj û tevlihev li ber wî ye. Dibe ku tu her gavê nikaribî ya baş hilbijêrî û wê gavê divê tu li beramberî xwe rûnerm bî.
Hevalên min ên femînîst ji min re gotin ku wan xwe du qatan tohmet dikir. Destpêkê ji ber ku êrîş li wan bûye xwe tohmet kirine; paşê jî ji ber xwe bi vî şêweyî tohmet kirine, tohmet kirine.
Tu dibînî bê mirov çiqas caran xwe tohmet dikin, ne wisa?
Gelek carên ku mirov mesajên nebaş qebûl dikin, ji ber vê rewşê, hesteke nebaş bi wan re peyda dibe. Ji ber ku mesajên civakî bandor li te kiriye, tu dibêjî qey tu “femînîsteke nebaş” e. Divê tu ji bîr nekî ku tohmetkirina mexdûran a qebûlkirî ne tiştekî baş e lê ji ber ku tu vî tiştî li xwe dikî, tu nabî mirovekî xirab. Dema ez ferq dikim ku ji ber ez li van tiştan difikirim, ez bi xwe re dixeyidim, ez tiştên li xwarê tînim bîra xwe û gelekî fêda wan li min dibin:
- Ev tiştên ku tu li wan difikirî, encamên bandora civakê yên li ser te ne.
- Ji ber ku te ev mesaj qebûl kirine, hewce nake tu xwe gelekî tengezar bikî. Qebûlkirina van mesajan bertekên xwezayî ne ku tu li dijî bandora civakî ya te qebûl kiriye, derdikeve.
- Tevî van tiştan mirov dikarin her gavê xwe pêş ve bibin û tu dikarî hîn bibî ku tu li beramberî xwe baş bî.
- Biqasî ku tu bikaribî bi zanebûn û dilovanî dest ji van fikr û ramanên nebaş berdî tu ji xwe hez dikî.
Her kes dikare xetayan bike. Ya girîng ew e ku mirov li beramberî van xetayan bertekên çawa didin van. Ji bo biqasî mirov bikaribin xwe bibexşînin ji xwe hez bikin, çi ji destê wan tê divê bikin.
Qet ji bîr neke ku baştirîn rêya tohmetkirina te ne zêdetir tohmetkirin e, berovajî wê hezkirina ji xwe ye.
***
Hema hema neh sal di ser êrîşa yekem a li min bûye, derbas bû û hîna jî car caran ez bi hesta tohmetkirinê re têkoşînê dikim. Lê her ku çû ez bi ser ketim ku bikaribin van hestan bi rêyên baş û berhemdar birêve bibim. Piştî êrîşê di pêvajoya başbûnê de min pêşketinên gelekî mezin bidest xistin û ez dixwazim tu jî bizanibî ku tu dikarî baş bibî.
Ez her weha hîn bûm ku di nava pêvajoya başbûnê ya piştî êrîşa zayendî de destberdana fikr û ramanên nebaş ên hatine qebûlkirin jî heye. Dibe ku ji bo vê gelekî dem û xebat lazim be lê di dawiyê de wê hêjayî vî tiştî be. Ew ked û dema ku te ji bo başbûn û bextewariyê xerc kiriye, hêjayî vî tiştî ye.
Ez hêvî dikim ku rêbaz û ramanên di vê gotarê de hene, di wê mijarê de bibe alîkar bê ka mirov çawa dikarin li dijî tohmetkirina mexdûran a hatiye qebûlkirin têbikoşin. Bila bextewarî, aramî û şîfa di demeke kurt de bibe para we.
*Ezgi Epifaniyê ev nivîsa Sian Fergusonê ya di 16ê Îlona 2015ê de li malpera Everyday Feminismê de hatiye weşandin, ji bo Tirkî wergerandiye.
